ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ

Απόγεμα. Βρίσκομαι στο πάρκο. Περαστικοί διασχίζοντάς το, παιδάκια παίζοντας.
Παρακολουθώ έναν νεαρό ως δώδεκα χρονών να κάνει ποδήλατο για πολύν ώρα πάνω στην πίσω μόνον ρόδα του ποδηλάτου.
Είναι καθαρό, καλοντυμένο παιδάκι.
Του κάνω νόημα να έρθει και αυτό αμέσως έρχεται με ταχύτητα και φρενάρει μπροστά μου, κοιτάζοντάς με ερωτηματικά.
«Φίλε», του λέω κοιτάζοντάς τον φιλικά και σοβαρά, «είμαι γιατρός και στο νοσοκομείο που δουλεύω  έχω δει πολλά παιδιά να έρχονται με σπασμένο το κεφάλι τους, επειδή κάνουν ποδήλατο όπως εσύ, στη μία ρόδα…»
Δεν στάθηκε να κουβεντιάσει καθόλου το θέμα, παρά όταν κατάλαβε τι του έλεγα, ξεκίνησε πάλι αμέσως ζωηρό, εύθυμο και χαρούμενο, λέγοντάς μου καθώς έφευγε βιαστικά: «Αυτή είναι η ζωή!»
Ντράπηκα, ώκτιρα τον εαυτό μου: ένα παιδί δώδεκα χρόνων με έμαθε τι είναι η ζωή.
Αυτή ήταν μία από τις ελάχιστες αξέχαστες στιγμές της ζωής μου.
Κάπως έτσι, τηρουμένων των, ασύγκριτων μεταξύ τους, αναλογιών, θα ένοιωσε και ο Απόστολος Παύλος, όταν, μαζί με την λάμψη την πιο δυνατή και από τον ήλιο που μεσουρανούσε, άκουσε και τη φωνή εκείνη…
Ο Απόστολος Παύλος έμαθε ποια είναι η Αλήθεια, εγώ έμαθα τι είναι η Ζωή!