Βαρύ

Μια λήκυθος με άρωμα γεμάτη εκλεκτό
είμαι΄και είναι τ’ άρωμα σπάνιο και λεπτό.
Κι η Νύμφη που θα έρραινα το σώμα της με κείνο
δεν ήρθε-κι είμαι μόνος μου-και ίσως μόνος μείνω.

Και πλέον να! τη λήκυθο απίστομα γυρνώ
και έτσι, ασυλλόγιστα, το μύρο της κερνώ
σε όντα που λαφιάζονται όταν αυτό τ’ αγγίσει
σαν να τα είχε αόρατο χέρι βαρύ ραπίσει.