ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Τα παιδιά πιο κοντά στην ενθύμηση είναι
της γαλήνης
που, ανύπαρκτα, είχαν.
Nα συνηθίσουν δεν μπορούν τ’ αδιάφορα,
ή τα εχθρικά έμψυχα,
που κορυβαντιούν.

Γι αυτό δυνατότερα το θάνατο ποθούν
που ριζικά
από την αρρώστια της ζωής
θεραπεύει-που απ' όλες λυτρώνει
τις παγίδες της ζωής που τα κυκλώνουν
και το λάθος διορθώνουν.

Στενοχωριούνται, κλαίνε, γκρινιάζουν.
Πολλά δεν αντέχουν
και γκρεμίζονται από τα παράθυρα,
ή, τη νύχτα,
τρέχουνε στο φεγγάρι,
ή παν και πνίγονται.