ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΒΙΓΙΟΝ

Μετά απο ένταση, διαξιφισμους,
και αγωνίες είκοσι μηνών
εδώσανε το πρώτο φίλημα τους.

Και τότε όλα γαληνέψανε  
σαν πρωινό μετά από νύχτα καταιγίδας.

Κάθισαν ήσυχοι-σίγουροι πια.  
Και συζητήσανε για πράγματα κοινά.
Εκείνη μάλιστα έβγαλε και, σαν οικεία,
Κρέμασε την ζακέτα της μες στη ντουλάπα.

Και ήταν προς το βράδυ όταν-
Οχι γι ανάγκη έρωτα αλλά από νύστα-
Πεφτοντας σε κοινό τώρα κρεββάτι
Βυθίσαν μες στης περασμένης της χρονιάς τα χιόνια,
δίνοντας έτσι κάποια απάντηση
Στου Φρανσουά Βιγιόν τη λυρική απορία.