ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

«Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΊΝΑΙ ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΗ ΠΛΗΡΩΣ»
Στουρνάρας
(περίοδος Κρίσης)

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΘΩΡΑΚΙΣΜΈΝΟΙ
(Σαμαράς,-Βενιζέλος-Κουβέλης)

Είμαστε κύριοι ευγενείς
κι όπως εμείς άλλος κανείς.
Και τη Μέρκελ αγαπάμε
και πολύ την προσκυνάμε.

Και γι αυτό πάμε καλά.
Κι είμαστε θωρακισμένοι
γιατί όλο λέμε «ναι»
και το «όχι» ας περιμένει.

Και ακόμη πιο πολύ
θα θωρακιστούμε
την παρέλαση καθώς
παρακολουθούμε.

Γιατί για την τόση αγάπη
που ’χουμε στην Άνγκελα
την παρέλαση θα δούμε
πίσω από κάγκελα.


        ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ
           (περίοδος Κρίσης)

Σαν κύμα που έχει ανάκουστο κινήσει
κι έρχεται όλα τα παλιά να σβήσει…
σαν αύρα που όσο πάει δυναμώνει
και φτάνει σίφουνας κι όλα νεκρώνει…

κι ως φόνος που ακόμα δεν τον ξέρει
ούτε το φονικό του το μαχαίρι,
έτσι και κάτι έχει κινήσει Νέο
που τρέχει προς τα ’δω Μέγα κι Ωραίο.

Κι όλοι ενώ στη χώρα ησυχάζουν
κι άσκοπα ευχές και μόδας ρούχα αλλάζουν
Εκείνο φτάνει ανεμελιά γεμάτο
κι αφρός Αυτό κι όλα συντρίμμια κάτω.


ΧΊΤΛΕΡ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΈΛΟΣ:
ΒΙΟΙ ΠΑΝΑΘΛΙΟΙ
(περίοδος Κρίσης)

Εγώ αυτόν τον Χίτλερ κουτόν τον θεωρώ
που σοβαρά επήρε τα εγκλήματα σωρό
κι ο ίδιος που είχε κάνει κι όλοι του οι στρατηγοί-
τόσα που αίμα όλη εβάφτηκε η γη.

Αν ζούσε ανάμεσό μας, όσων κι αν ήτο ετών,
μια μέρα που ενώπιον θα ομίλει ηγετών,
τρανό ένα συγνώμη θα έλεγε ευθαρσώς
κι ευθύς θα εγινόταν ως άζαξ καθαρός.

Πού είσαι καημένε Χίτλερ-πού είσαι να σωθείς-
πού είσαι του Βενιζέλου να γίνεις μαθητής
που ενώ την κοινωνία χάμου τήνε πατάει
δίχως ντροπή καμία, συγνώμη της ζητάει…


ΕΛΛΆΣ-ΓΑΛΛΊΑ-ΣΥΜ-ΜΑ-ΧΊΑ!..
«Πράσινο φως στους γάμους ομοφυλόφιλων στη Γαλλία.»
(οι εφημερίδες, 2 Φλεβάρη 2013)
(στην Ελλάδα περίοδος της τριανδρίας)

Οι ομοφυλόφιλοι παντρεύονται
κι υιοθετούν παιδιά.
Το άκουσα και σκέφτηκα
με αγαθή καρδιά:

Γιατί να μην ενώνονται
με τα δεσμά του γάμου
κι όσοι άντρες καψουρεύονται
με άντρες κι εδώ χάμου;

Πονά η ψυχή μου βλέποντας
τους τρεις μας τροϊκάνους
με λίγωμα καθένας τους
να βλέπει τους δυο άλλους:

Το Φώτη ο Βαγγέλης μας,
ο Φώτης τον Αντώνη,
και ο Αντώνης και τους δυο,
με βλέμμα που πυρώνει.

Κι όλο χαμόγελα θερμά
και όλο χειραψίες
και όλο ακατόρθωτες
πριν λίγο συμφωνίες…

Η ευτυχία λες χτύπησε
τους τρεις, όχι με βέλος-
η ίδια έπεσε πάνω τους
με φόρα δίχως τέλος.

Ας τους παντρέψουμε λοιπόν
μη κι ο λαός γλιτώσει
απ’ όσα ως τώρα βάσανα
τον έχουνε φορτώσει.

Γιατί ετότε το λαό
θα τον αφήνουν ήσυχο
μετάξυ τους μερεύοντας
το… πάθος τους το ανήσυχο!


ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ…
(περίοδος Κρίσης
2014)

Δεν ξέρω γιατί έχω μια χαρά
που ήρθε το Μνημόνιο,
αρσενικό σαν να ’μουνα
που βλέπει αντιμόνιο.

Είναι γιατί ο κόσμος πια
διόλου δε διασκεδάζει
και γενικά κάνει ζωή
που στη ζωή μου μοιάζει:

χωρίς παρέες δηλαδή,
χωρίς χορούς και γέλια,
χωρίς το θέρος διακοπές
κι ουρά κάτω απ’ τα σκέλια;

Ναι. Πράγματι. Αυτό είναι. Ναι.
Χωρίς αμφιβολία
για τη χαρά που μου ’χει ’ρθει
αυτή ’ναι η αιτία.

Πως τώρα ξεκομμένος πια
απ’ τον κόσμο δε μετράω
κι έχω παρέες ταιριαστές
όπου κι αν πλέον πάω.

Ξινόν και ακοινώνητον
που πια δεν θα με λένε
και που όλοι για τη μοίρα τους -
εγώ όπως κλαίω- θα κλαίνε.