Ο «ΧΩΡΙΣΜΟΣ»
(Καλάβρυτα, 2003)

(Ο Άντρας και η Γυναίκα στέκουν μπρος από ένα τραπεζάκι που πάνω του έχει ένα κουτί με  πράγματα μέσα. Ξεχωρίζουν ποιο πράγμα θα πάρει ο καθένας, μιας και έχουν αποφασίσει να χωρίσουν.)
 
ΑΝΤΡΑΣ
Έφτασε το τέλος λοιπόν.
ΓΥΝΑΙΚΑ
Το οριστικό τέλος αυτή τη φορά.
 ΑΝΤΡΑΣ
Όλα κάποτε τελειώνουν.
ΓΥΝΑΙΚΑ
Κοινότυπο, όμως αληθινό. ..Αυτός  ο κάπρος... ωραίος...  ζωντανός... τον θέλεις;  Παρ’ τονε, σου πρέπει.
ΑΝΤΡΑΣ
Όχι. Πράγματα εκεί… μπορείς όλα να τα πάρεις...
ΓΥΝΑΙΚΑ
Αυτό το πέταλο;... στο χάρισα την ημέρα που πήγαμε στο σπήλαιο...
ΑΝΤΡΑΣ
...Κάτι θυμάμαι...
ΓΥΝΑΙΚΑ
Τότε που έχασα την πιάστρα των μαλλιών μου. ..
ΑΝΤΡΑΣ
Τη χτενούλα σου είχες χάσει.
ΓΥΝΑΙΚΑ
Ναι, σωστά. Όμως τη χτένα μου-όχι τη χτενούλα μου!..
(τρίβοντας τα μάτια της)
Κι αυτός ο Νίκος... σήμερα βρήκε να κάψει τα χόρτα του...  όλο μου δακρύζουν τα μάτια...
ΑΝΤΡΑΣ
Απ’ αυτό είναι;.. Μια στιγμή... έχω εδώ ένα χαρτομαντηλάκι-να στα σκουπίσω... γύρισε...  έτσι... Αλήθεια έχεις δει τα χειλάκια σου στον καθρέφτη από κοντά; Έχουν τόσες πολλές μικρές χαραγματίτσες...
ΓΥΝΑΙΚΑ
Αγάπ... Σάκη! Σε παρακαλώ καλέ μου! Βρεθήκαμε εδώ για ν’ αποχαιρετιστούμε. Αγαπάς μιαν άλλη, αγαπώ έναν άλλον. Χωρίζουμε! Και συ με τα υποκοριστικά σου... αφού το ξέρεις ότι... σε παρακαλώ αγά... σε παρακαλώ καλέ μου...
ΑΝΤΡΑΣ
Μωρό μου, εσύ ξέρεις το πάθος μου με τις λέξεις: Πρέπει να λένε ό,τι εννοούν!
ΓΥΝΑΙΚΑ
Κι όταν αυτές λένε ό,τι εννοούν, εγώ τότε δεν νοώ τι λέω και τι κάνω... Μόνον για σήμερα δεν θα μπορούσες να παρατούσες το συνήθειο σου αυτό; Όχι υποκοριστικά, σε παρακαλώ... πρέπει να χωρίσουμε Σάκη!
ΑΝΤΡΑΣ
Όμως σωστό είναι όπως το είπα. Δεν είναι ούτε χαράδρες ούτε χαραγματιές. Είναι ακριβώς αυτό: χαραγματίτσες!
ΓΥΝΑΙΚΑ
Σάκη!... Λέω να πάρω κι αυτή σου τη φωτογραφία...
ΑΝΤΡΑΣ
Κι εγώ ετούτη...
ΓΥΝΑΙΚΑ
Να και το ρουζ μου που το είχα χάσει! Αυτό πια είναι δικαιωματικά δικό μου!
ΑΝΤΡΑΣ...
Θυμάσαι που έβαφες μ' αυτό και τις ελίτσες σου;
ΓΥΝΑΙΚΑ
Αγάπη μου! Αγάπη μου! Αγάπη μου!... τι σε παρακάλεσα μόλις;
ΑΝΤΡΑΣ
Συγνώμη. Ήδη τρέμεις... συγνώμη... μα γιατί στέκεις έτσι… κάτι σκέπτεσαι;
ΓΥΝΑΙΚΑ
Να…ξέρεις... ξαφνικά νιώθω πως δεν τον αγαπώ και πάρα πολύ αυτόν τον άντρα...
ΑΝΤΡΑΣ
Χμ! Κι εγώ... θα έλεγα... δηλαδή νομίζω... πως ναι, θα μπορούσε να ένιωθα κάτι παραπάνω γι αυτή τη γυναίκα...
ΓΥΝΑΙΚΑ…
Ας συνεχίσουμε όμως. Πάρε συ το κασετόφωνο. Κι αυτές τις κασέτες βέβαια.
ΑΝΤΡΑΣ
Θα ’θελα μόνο τούτο το κορδελάκι...
ΓΥΝΑΙΚΑ
Πάλι;!;!..
ΑΝΤΡΑΣ
Γλυκιά μου, κάνω ήδη πολλή προσπάθεια, το ξέρεις.... Δε σου μίλησα καθόλου τόσην ώρα για τα ποδαράκια σου, για κείνο το δαχτυλάκι σου, για τη μεσούλα ή τ’ αυτάκια σου. Ούτε για το περιστεράκι…
(Η Γυναίκα σβήνει το φως)
τι κάνεις;..
ΓΥΝΑΙΚΑ
Σβήνω το φως. Αναβάλλουμε το χωρισμό μας μέχρι να πάθεις λαρυγγίτιδα. Αγαπημένε μου!
ΑΝΤΡΑΣ
Γλυκιά μμμμμμμμμμμμμμ