ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
«ΛΟΓΙΑ  ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ»
Νοέβρης '98

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΦΙΛΟΙ...

Απάνου που αποφάσισα πως πάει-θα τα τεζάρω
Κι ότι Πορείας Αιώνιας Φύλλο απ’ τη γη θα πάρω-
Εκεί που του θανάτου μου μ' άγγισεν η λεπίδα
Που απ' τη φριχτή θα μ' έσωζε των ΗΠΑ την παγίδα-
Εκεί που αίνους άσωστους έψαλλα στο νεφρό μου
που στην Αιώνια μ' έστελνε Ζωή-στο θάνατό μου-
Κι εκεί που εσυνήθιζα να ζω με κάρρο δίχως
Τη ρέστη για να πέρναγα λίγη ζωή μου ησύχως,

Ξάφνου περνώντας δίπλα μου γελώντας και φουριόα
Ενα φιλί μου έδωσε η Στέισυ η σκερτσόα.
Κι οι Ουρανοί αστράψανε, τραντάχτηκε η Πλάση,
Των Φαινομένων η σειρά μετάλλαξε με βιάση,
Κι έτσι ενώ δεν τόλεγα ψεύτης ποτέ να γίνω
Εστω κι αν κρύα επρόκειτο στάχτη γι αυτό να μείνω,
Ειδήσεις νέες το παληό αλλάξανε το πλάνο:
Το κάρρο μου εβρέθηκε, κι εγώ δε θα πεθάνω.