Ωραία ανθάκια που 'χει η λεμονιά,

Ωραία ανθάκια που 'χει η λεμονιά,
λευκά,σεμνά παρθένα, μυρωδάτα...
του κήπου ευωδά κάθε γωνιά
κι ειν' άνοιξη τα στήθη μου γεμάτα.

Ωραία! Όμως τι ξυνούς
και ασχημόγευτους καρπούς που δίνει...
Γι αυτό κι εγώ την παρομοιάζω εκείνη
με λεμονιά-και τους καρπούς της με 'κεινούς.

Αλήθεια ίδια κι όμοια κι η καλή μου
ενώ ανθός φαντάζει ονειρεμένος
η ώρα σα ρθει να πάρει το φιλί μου-
σαν της το δώσω φεύγω ξινισμένος.