Με ζώα

Παλιά για να ’βρεις αγκαλιά
παλιά για να ’χεις δυο φιλιά
με την ντροπή είχες να παλέψεις
και τα φιλάκια να τα κλέψεις.

Πριν απ’  τη φλόγα των μελών
είχες τη φλόγα των παρειών
την απαλή πρώτα να σβήσεις
προτού την άλλη να τρυγήσεις.

Μα τη δική της πεθυμιά
’μένα δεν έστερξε καμιά
με τη δική της να ταιριάξει-
ερωτικά να με κοιτάξει.

Τώρα οι κοπέλες η ντροπή
ούτε που ξέρουν τι θα πει
και σαν τα ζώα ζευγαρώνουν
αμέσως μόλις ανταμώνουν.

Έξαψη μόνο την παρειά
την κοκκινίζει τώρα πια
και αγριάδα και βιασύνη
σεμνότη και ντροπή έχουν γίνει.

Έτσι γυναίκειο χάδι εγώ
ούτε και τώρα δεν τρυγώ. 
Κι ούτε καμιά προσπάθεια βάνω:
με ζώα τι έρωτα να κάνω.