Καθώς περπατούσες

Καθώς περπατούσες στ’  ολάνθιστο δείλι
«ποια μοιρα» ρωτούσαν «σε μας έχει στείλει
τον άγγελο ετούτο;»
(κυρά της Ντροπής
μην το πεις-
μην το πεις)

Σε ραίναν με ρόδα,σε ραίναν με μύρα
και λέγαν «γιατί ’ναι χυμένα τριγύρα
μια τέτια γαλήνη;»
(κυρά της Σιωπής
μην το πεις-
μην το πεις)

«Και κείνος ο σκύλος πιστά που ακλουθάει
γιατί τις πετρούλες που εκείνη πατάει
σκυφτός τις μυρίζει;»
(κυρά της Ντροπής
μην το πεις-
μην το πεις)

To ξέρεις-δε μύριζα μα κρύφια φιλούσα
τα ίχνη που άφηνες κυρα-Περπατούσα
(κυρά της Αγάπης-
κυρά της Σιωπής
μην το πεις-
μην το πεις).