ΤΙ ΛΑΌΣ!...

Τι λαός που είμαστε όμως!
Πώς αλλάζουμε συντόμως
έξεις τάσεις και συνήθειες
αναχλές είτε και βύθιες…

Πριν από εξήντα χρόνια
εγεμίζαμε κασόνια
με βγαλμένα μάτια, μύτες,
από θύματα και θύτες.

Κι ήταν η ζωή μας τότες
για να τρώνε και οι κότες
κι οι νεκροί πάνω στα κάρα
δυο ντουζίνες μια δεκάρα.

Τώρα όμως τι λαός
που εγίναμε ακριβός!
Ένας κάπου αν πεθάνει
θέμα η τιβί το κάνει!

Αμ το άλλο; Χρόνια τώρα
κατακλέβανε τη χώρα
στρατιές πολιτικών
δεξιών κι αριστερών.

Και οργίαζε η σπατάλη
κι από δώθε παν οι άλλοι
και ανθούσε η διαφθορά
και κρυφά και φανερά.

Και να! βίλλες και οφ-σορ
και να! αρμάνι και ντιορ
να! και πύργοι να! και κότερα
με ροζ σκάνδαλα στα ενδότερα.

Τώρα όμως τι λαός
που εγίναμε ηθικός!
τώρα πια κανείς δεν κλέβει
απ’ την πείνα και ας ρεύει.

Τι βαρύ να πάθαν σοκ
η Νου Δυο και το ΠΑΣΟΚ
και να κλέβουν σταματήσαν
λες τιμιότητα μεθύσαν;

Τι λαός που είμαστ’ αλήθεια!
Τι καρδιά κλειούμε στα στήθια!
Πώς γοργά που ’χουμε αλλάξει
και στα λόγια και στην πράξη…

(…Βάδρα μη γυρνώντας ο ήλιος
πάλι ερθεί κανας Εμφύλιος…
…βάρδα μην τελειώσει η κρίση
και φαί πάλι μυρίσει…)