ΑΦΟΥ ΔΕ Μ' ΑΓΑΠΗΣΕ

Αφού δε μ' αγάπησε δεν κρύβουν τα σύθαμπα
σκιές ούτε μίσους.  
Αφού δε μ' αγάπησε δεν είχαν τα Σύμπαντα
ποτέ παραδείσους.
Αφού δε μ' αγάπησε τα πάντα είναι ψέματα-
και πώς ναν' αλήθεια
αφού τα δικά μου ταιριάζαν χαϊδέματα
στα δυο της τα στήθια…

Αφού δε σφιχτόκλεισαν οι πάλλευκοι κύκλοι της
τους μαύρους μου κύκλους…
αφού αποστερήθηκαν τα δύο τα χείλη της
του μόνου μου χείλους…
αφού δεν αγκάλιασαν οι δυο τεθλασμένες της
τις δυο μου ευθείες…
αφού με το στήθος μου οι λαιμοκαδένες της
δεν κάναν φιλίες…

αφού δε μ' αγάπησε ειν' όνειρο η ζήση μου
σβησμένου ονείρου.
Ποτέ δεν ανέτειλα και είναι η δύση μου
ογκάνισμα χοίρου.

Δεν ζω-δεν αισθάνομαι-στης πλάσης της άπλαστης
τα πλάτη δεν κείμαι.
Στης ζωής τον παλμό-στο φως-στη λαχτάρα της
δεν έχω μερίδιο-δεν είμαι.