Κυριακή, 15 Μαρτίου 2015
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΘΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ
Ο αγύρτης Παπαντρέας έλεγε στο λαό προεκλογικά: έξω από το ΝΑΤΟ, έξω από την ΕΟΚ, έξω οι Βάσεις.
Το βλαμμένο κολοπαιδάκι, ο Τσίπρας, έλεγε στο λαό προεκλογικά: Έξω από το Μνημόνιο, Αξιοπρέπεια, θα πληρώσουν οι πλούσιοι.
Και οι δυο είπανε ψέματα. Και τα ψέματα θα ήσαν καλά αν δεν οδηγούσανε του πρώτου στην Κρίση και του δεύτερου στην εκμετάλλευσή της για να  κάνει τα κόλπα που κάνει.
Μα τώρα μας ενδιαφέρει ο δεύτερος.
Βγήκε από τις εκλογές παντοδύναμος. Κανείς δεν τολμάει να του εναντιωθεί, Η αντιπολίτευση έχει καταπιεί τη γλώσσα της. Και εκείνος τι κάνει;  Αντί να χρησιμοποιήσει τη δύναμη αυτή για να διορθώσει τα κακώς κείμενα της χώρας, στράφηκε κατά της Γερμανίας και κατά της Ευρώπης!!!
Πάει στην Ευρώπη, τους διασκεδάζει όλους με την γελωτοποιό (για εκείνους) ηλιθιότητά του, και ξαναγυρίζει περιχαρής…..
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι…
Και γιατί το κάνει αυτό; Γιατί αν τα βάλει με τους έχοντες στην Ελλάδα θα τον ρίξουνε την άλλη μέρα.
Ο Δαβίδ είχε μια σφεντόνα τουλάχιστον όταν τα έβαλε με τον Γολιάθ και πήγε παλικαρίσια εναντίον του.
Ο Τσίπρας τι έχει; Ένα μόνο, την «ανθρωπιστική κρίση». Μα η ανθρωπιστική κρίση δεν είναι όπλο για διαπραγμάτευση. Είναι δισάκι για ζητιανιά. Πάει και τους λέει: Ελεήστε με το φτωχό που δεν έχω ψωμάκι να ταϊσω τα παιδάκια μου…
Τα υπόλοιπα (η αξιοπρέπεια, η γεωπολιτική μας θέση, το αν φύγουμε εμείς θα φύγουν και άλλοι, το θέλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, το δε θέλουμε την τρόικα στην Αθήνα και το Μνημόνιο στην Ελλάδα) αποδείχτηκαν αυτό που και ήταν: γελοιότητες.
Αμ εκείνο το «Θα ήθελα να του επισημάνω (του Σόιμπλε!) ότι πρέπει να λυπάται τους λαούς που περπατάνε με το κεφάλι σκυφτό. Να μην λυπάται τους λαούς που σηκώνουν το κεφάλι υπερήφανα. Αυτούς πρέπει να τους σέβεται να τους εκτιμά και να τους θαυμάζει»; Αυτό πια είναι για να είναι. Ο Τσίπρας, αυτό το προϊόν της διασταύρωσης της Ανευθυνότητας και του Πολιτικού Χάους, «βάζει στη θέση του» ποιον; Τον ισχυρότερο άντρα πολιτικό της Ευρώπης!  
Ζητάνιά πήγε να κάνει και έκανε στην Ευρώπη. Ζητάνεψε ίσως με ψηλά το κεφάλι- κι εδώ πρωτοτύπησε άραγε; ;Και αν ναι, ίσως έτσι να εξηγείται που τα μυαλά του πήρανε αέρα και δεν ξέρει τι λέει και τι κάνει ο κακομοίρης.
‘Όμως όποιος έχει τη φτώχια του για όπλο διαπραγματευτικό, δεν κάνει τον έξυπνο σε κείνους από τους οποίους ζητάει ελεημοσύνη.
Σαραντάρισε και δεν έμαθε ακόμα ο φουκαράς, ότι όποιος τραβάει άοπλος ίσα πάνω στον πάνοπλο εχθρό είναι ηλίθιος και όχι ήρωας.
Πάλι καλά που τον ανέχονται ακόμα. Αν και δεν το κάνουν για άλλο τίποτα αλλά για να σπάζουν πλάκα μαζί του. Και κείνοι το ’χουν τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι.
Κακόμοιρη Ελλάδα. Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη. Μα τι λέω «κακόμοιρη», τέτοια είσαι κι εσύ, τέτοιοι πρωθυπουργοί και σου αξίζουν.
Λένε πολλοί ηλίθιοι έλληνες: Ε, σαράντα πέντε μέρες έχει στην εξουσία, δεν μπορεί να τα κάνει όλα σε σαράντα πέντε μέρες…
Λοιπόν ηλίθιοι ακούστε, Πέντε χρόνια πριν από σήμερα ο Τσίπρας ήξερε ότι ίσως να κυβερνήσει. Και δυο χρόνια πριν από σήμερα ήτανε βέβαιος πως θα κυβερνήσει. Ένα φορολογικό νομοσχέδιο δεν μπόρεσε να φτιάξει μέσα σε δυο χρόνια;
Για τον χαρακτηρισμό ηλίθιοι των ελλήνων θέλω να εξηγήσω με ποια έννοια το λέω, ώστε να με κρίνουν αυτοί όσο γίνεται επιεικέστερα, μιας και δεν γίνεται να το εξαλείψω από το πολιτικό λεξιλόγιό μου.
Όλες οι κρίσεις και οι θεωρίες τους, για την περίπτωση της συμπεριφοράς του Τσίπρα πχ,  αντιλαμβάνομαι ότι κατασκευάζονται χωρίς όριο στη σκέψη, με τη φιλοδοξία να περιγραφεί η πραγματικότητα σαν ένα όλο, να εισχωρήσει η σκέψη πέρα από τα όρια του εμπειρικού κόσμου σε κάποια υπεραισθητή πνευματική σφαίρα και να βρεθεί αν είναι δυνατό ο σκοπός του κόσμου και μαζί ο σκοπός των ενεργειών του κρινόμονου πρωθυπουργού. Ε λοιπόν, όλη αυτή την προσπάθεια την καταδικάζω ως α-νόητη διανοητική δραστηριότητα. Γιατί καμία θεωρητική δραστηριότητα δεν μπορεί μέσα από τον καθαρό στοχασμό, χωρίς αναφορά στη  εμπειρία, να οδηγήσει σε συμπεράσματα για τη δομή και τη νομοτέλεια του κόσμου-κριτήριο του νοήματος των προτάσεων είναι η αρχή της επαλήθευσης.
Αυτή την α-νόητη πνευματική διεργασία των ελλήνων είναι που ονομάζω εδώ ηλιθιότητα.