ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΡΩΡΕΡΚΑΡ



α
Μόνο το φεγγάρι να φέγγει το δρόμο σας ταιριάζει.
Αν έχετε πόδια.
Μόνο πρόσωπο βλέπω.

Αν η κοινωνία των αγγέλων είχε πόρνες
μια πόρνη θα ήσασταν-
αγγελική-
με άσπρα φτερά στη θέση των χεριών
και κατάσπρο ένα φόρεμα μακρύ.
Ο θεός
την άφατην αγνότητά του προασπίζοντας
θα είχε δώσει εντολή
να μη σας πήγαιναν ποτέ μπροστά του.

Μόνο το φεγγάρι να τραγουδάει για χάρη σας ταιριάζει.

Πάντοτε ένα πρόσωπο βλέπω από σας.
Μέσα στα μάτια του η κατά συνθήκην ντροπή.
Μέσα στα μάτια του ο έρωτας όλος.
Μέσα στα μάτια του ρούχο σεμνό ντυμένη-
καθώς της πρέπει-η επιθυμία.

Η θηλυκότητά σας δεν κρύβεται, κυρία,
ούτε κάτω από εκατό χειμωνιάτικα φορέματα
(Μη μου θυμώσετε με όσα για σας γράφω.
Αν δεν το έκανα
θα είχε η ζωή μας πάει χαμένη).
Δε βάφετε τα χείλη σας.
Τ' αφήνετε στον ήλιο
μόνο δικά του.
Ένα "όχι" λένε, αμίλητα,
σε όσους τα κοιτούν.
Μόνο ένας θαρρεί πως τα κατέχει
πάει να τα φιλήσει,
όμως αυτά
κιόλας του έχουν απιστήσει.

Μόνο το φεγγάρι για συντροφιά τις νύχτες σας ταιριάζει.

Με κοιτάζετε σαν να μη με βλέπετε.
Μιαν αθωότητα φτιαγμένη από χιλιάδες ενοχές
σ' αυτό σας οδηγεί.

Όταν, κυρία,
τυχαία συναντιόμαστε,
από πού ξάφνω τόση θαλπωρή
πηγάζει και με αλώνει;
Πώς
Κυρία
με τόσην ευκολία
κρύβετε όλα τα χάδια σας
από μακριά κιόλας...
πώς δίνεστε τότε σε όλα τ' άλλα
κάτι μη αφήνοντας που θα μπορούσε
δικό μου να γινόνταν-μιαν ευπροσηγορία
ένα χαμόγελο,
τη χάρη ενός βλέμματός σας...  
πώς μπορείτε και καλύπτεστε τόσο καθώς σας πλησιάζω...

Μόνο το φεγγάρι για συντροφιά τις νύχτες σας ταιριάζει.

Κυρία
έχω καταντήσει να ζω με τα ψίχουλα
της προηγούμενης ματιάς σας
ώσπου πάλι να σας δω..
Όχι πως σας αγαπώ
(πώς θ' αγαπούσα μιαν απουσία)
μα να… με κάτι πρέπει να συντηρηθώ...
Ω! Αν με ξέρατε
ίσως και να με λυπόσαστε λίγο.
Κι αυτό, κάπως θα μετρούσε.

Ο σπιτονοικοκύρης σας δεν ξέρει τίποτε για σας.
 Σηκώνει τους ώμους.
(Ο καλός ο κύριος Τάκης!..)
Κάθε σας λέξη είναι μεγάλη σαν το θεό.
Τις μαζεύω όλες.
Στο δωμάτιό μου δε χωράνε.
Στην καρδιά μου τις απλώνω.
Και πάλι αυτή άδεια είναι
καθώς άδειος χωρίς τ' αστέρια του ο ουρανός.

Μόνο το φεγγάρι να γλυκοψιθυρίζει σας ταιριάζει.

Λίγες, μετρημένες λέξεις:
Τρία "χαίρετε!", ένα "πάνω στην ώρα ήρθατε!"
και τελευταίο ένα "ευχαριστώ"
για το άνοιγμα, κάποτε, της εξώπορτας.
Και για το άνοιγμα της καρδιάς τι;

Δυο φορές τουλάχιστο την ημέρα περνώ έξω από την πόρτα σας
την εφτασφράγιστη.
Θα 'θελα οι ματιές μου να τρυπούσανε το ξύλο
να δω πώς λέτε το "ναι",
πώς ανακλαδίζεστε,
πώς απλώνετε το χέρι.
Ω! Αν μπορούσα να σας μιλήσω...
 Να σας πω τα λόγια που με πνίγουν...

Κυρία,
γιατί τελευταία τα μάτια χαμηλώνετε
όταν με βλέπετε;
Δεν έχετε τίποτε να φοβηθείτε:
το φεγγάρι μόνο
ανάμεσα στα πόδια σας ταιριάζει.