Τρίτη, 27 Ιανουαρίου 2015
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Τόπος: ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ
Χρόνος: 26 Γενάρη 2015, μεσημέρι.
Πρόσωπα:
ΜΙΚΡΟΣ ΑΛΕΞΗΣ
ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ
ΜΠΑΜΠΑΣ ΛΑΟΣ (μπαμπάς τους)
ΜΑΜΑ ΔΕΞΙΑ (μαμά τους)
Άνθρωποι γύρω.

(Ο Μπαμπάς Λαός ανεβάζει και κουνάει τον Μικρό Αλέξη στη μοναδική κούνια της Παιδικής Χαράς, ενώ ο Μικρός Αντωνάκης κλαίει στην αγκαλιά της μητέρας του)

ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ
Σέλω την κούνια μου…

ΜΑΜΑ ΔΕΞΙΑ
(με λατρεία και ρίχνοντας άγριες ματιές στον Μπαμπά Λαό)
Δικιά σου είναι η κούνια μωράκι μου. Αλλά ας κουνηθεί λίγο και το αδερφάκι σου. Ναι;

ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ
Όσι. Σέλω μόνον εγώ…

ΜΠΑΜΠΑΣ ΛΑΟΣ
(που παρακολουθεί από μακριά τον Μικρό Αντωνάκη. Δυνατά)
Έλα και συ μωρό μου να κουνήσεις τον αδερφούλη σου Έλα!... Κοίτα…Ωωωωωπ… Κοίτα πόσο ψηλά πάει… Έλα… Ωωωωωπ…

ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ
(κλαίγοντας γοερά, κλωτσώντας τον αέρα και χτυπώντας με τα χέρια του το στήθος της μητέρας του)
Όσι! Εγώ μόνο σέλω! Ζικιά μου κούνιαααα…

ΜΠΑΜΠΑΣ ΛΑΟΣ
Μην κλαίς γιατί θα τις φας.
( ο Μικρός Αντωνάκης στριγγλίζει)

ΜΑΜΑ ΔΕΞΙΑ
(ξεσπώντας, στον Μπαμπά Λαό)
Για τόλμα! Δε βλέπεις πώς σπαράζει το καημενούλι; Πατέρας είσαι συ;
(στον ΜΙΚΡΟ ΑΝΤΩΝΑΚΗ)
Σώπα μωράκι μου, δικιά σου είναι η κούνια. Θα τον κάνω ντα εγώ τον μπαμπά. Μη μου κλαις μωράκι μου…
(γονείς από γύρω έχουν στρέψει την προσοχή τους στο κλάμα του ΜΙΚΡΟΥ ΑΝΤΩΝΑΚΗ και παρακολουθούν τη λογομαχία των γονιών του)

ΜΠΑΜΠΑΣ ΛΑΟΣ
(αφήνει τον Μικρό Αλέξη να κουνιέται και πηγαίνει προς τη μητέρα χαμογελώντας στον Μικρό Αντωνάκη καθώς πλησιάζει)
Έλα το παιδάκι μου εμένα, έλα το μωράκι μου, έλα στον μπαμπά μωρό μου να πάμε να κουνήσουμε μαζί τον αδερφούλη σου. Έλα αγαπούλα μου…
(απλώνει τα χέρια προσκαλώντας τον Μικρό Αντωνάκη στην αγκαλιά του)

ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ
Ζε σέλω. Εγώ σέλω κούνια. Όσι αζεφούλη  μου. Εγώ εγώ εγώ…
(δίνει μια με το χέρι του στο πρόσωπο του πατέρα του)

ΜΑΜΑ ΔΕΞΙΑ
Κοίτα πώς το κατάντησες το παιδί… Θα μου σκάσει από το κλάμα το μωρό μου. Πατέρας είσαι συ;

ΜΠΑΜΠΑΣ ΛΑΟΣ
Όχι, εσύ είσαι μητέρα. Δώστου μια στον κόλο να δεις πώς σταματάει.

ΜΑΜΑ ΔΕΞΙΑ
Να το χτυπήσω; Να χτυπήσω εγώ τον Μικρό Αντωνάκη μου;
(στρέφει με το ελεύθερο χέρι της το πρόσωπο του Μικρού Αντωνάκη προς τον Μπαμπά Λαό)
Κοίτα! Σπυράκια έβγαλε στο προσωπάκι του το μωρό μου. Από το κλάμα κι από τη σκασίλα του…

ΜΠΑΜΠΑΣ ΛΑΟΣ
Καλά καλά. Θα τα συζητήσουμε στο σπίτι αυτά. Σταμάτα το τώρα να κλαίει. Γίναμε ρεζίλι στον κόσμο… Μόνο ο Αντωνάκης να κουνηθεί δηλαδή; Ο Αλέξης δεν είναι παιδί σου;
(στον Μικρό Αντωνάκη)
Έλα μωρό μου. Να μην κουνηθεί λίγο και ο αδερφούλης σου; Έλα μωρό μου, κάνε τη χάρη στον μπαμπάκα που σε αγαπάει πολύ και πάμε να δώσεις ένα φιλάκι στο αδερφάκι σου. Έλα στον μπαμπά μωρό μου και θα σου αγοράσω εγώ μια μικρή κούνια να είναι μόνον δικιά σου. Να φτάνουνε τα ποδαράκια σου στο χώμα και να κουνιέσαι μόνος σου. Αυτή κοίτα… είναι μεγάλη για σένα και μπορεί να πέσεις κάτω και να χτυπήσεις το κεφαλάκι σου. Έλα μωρό μου…

ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ
Ζε σέλω μική κούνια. Σέλω τη μεζάλη.
(δίνει μια στο πρόσωπο του πατέρα του και χώνεται όπως πρώτα στην αγκαλιά της μητέρας του ουρλιάζοντας. Ο Μπαμπάς Λαός πηγαίνει στον Μικρό Αλέξη)

ΜΙΚΡΟΣ ΑΛΕΞΗΣ
Ζε σα έσει;

ΜΠΑΜΠΑΣ ΛΑΟΣ
Όχι μωρό μου, δε θα έρθει. Θα πάει στο σπίτι με τη μαμά. Θα παίξουμε μόνοι μας.
                                       --------------