Σάββατο, 31 Ιανουαρίου 2015
ΟΙ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΝ

Σωστά ξαναγυρίζουν
οι απολυμένοι από του Σαμαρά τη χούντα.

Και του Παπάγου η χούντα απόλυσε υπαλλήλους.

Τότε γιατί το ήθελε ο βασιλιάς κι η Αμερική.
Τώρα γιατί το ήθελε η τρόϊκα κι η Γερμανία.

Σωστά ξαναγυρίζουν οι απολυμένοι.
Γιατί μπορεί για ένα παιδί
ζωή του ο πατέρας του να είναι.
Μπορεί
έτσι παράξενα ορφανεμένο
από γειτόνισσα μία φιλεύσπλαχνη
να έχει μια ντομάτα την ημέρα
προσφάι σ’ ένα ξεροκόμματο.
Και μπορεί
τις νύχτες που κερί ένα τις φωτίζει
φαντάσματα να το κυκλώνουν τρομερά
κι οι σκιες του τοίχου ίδιες Μοίρες
να σημαδεύουν την ψυχή του
ορίζοντάς του
σε κάθε σκια να τρέμει ολοζωής
και κάθε άνθρωπος
φάντασμα να του είναι φοβερό.
Για πάντα.
Σ’ όλη τη ζωή του.

Γιατί πολύ στον κόσμο είναι πιθανό,
ο απολυμένος ο πατέρας ,
να έχει φύγει
από την Τρίπολη ας πούμε,
και να ’χει πάει σ’ ένα μέρος άγνωστο και μακρινό-
την Καλλιθέα-
που τι τέρατα ποιος ξέρει να την κατοικούν κι αυτή,
και κει
στου Σταθμού του τραίνου της τον έξω χώρο
επάνω σ’ ένα τραπεζάκι καφενείου στρογγυλό, τσίγκινο,
να γράφει αιτήσεις δυο δραχμές τη μία
για τους αγράμματους πολίτες
θέλοντας τα παιδιά του έτσι να ταϊσει.

Σωστά ξαναγυρίζουν. Ίσως έτσι
λιγότερα να είναι τα παιδιά που θα βρεθούνε
στο περιθώριο της ζωής να ζουν
κι απ’ όλους μισημένα.