Οι νέοι της Τρίπολης μακριά από τον πολιτισμό, μακριά από κάθε τι που θα ωφελούσε την πόλη.

"ΠΟΙΗΤΕΣ" ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

Πολλοί «ποιητές» μα ποίηση καθόλου.
Τι πόλις είν'αυτή συφοριασμένη;
Με το πεννάκι του φριχτού τού δόλου
ειν' οι γραφιάδες της ερωτεμένοι.

Και γράφουν τάχα ποιήματα, με στίχους
που ούτε από χάρη ούτε από πάθος πάλλουν
κι αν τους το πεις, αφήνουνε κάτι ήχους
σαν λύκων συντροφιές αρές που ψάλλουν.

Που 'ναι τα νιάτα να 'βγουν να φωνάξουν;
Που 'ναι τα νιάτα όλα να τ' αλλάξουν;
Που 'ναι τα νιάτα ένα "α!" να πούνε μόνο
να 'χουμε ποίηση για ένα χρόνο;

Της Τρίπολης των νιάτων πού ειν' η ζάλη
που στη γωνιά όλους εμάς θα βάλει;
Πού είναι νέα ποιήματα να γράψει
κι εμάς κάτω απ' το πρώτο να μας θάψει;

Αχ! που δεν ξέρετε τη δύναμη σας!
Αχ! που σας έχουν κόψει την ορμή σας!
Αχ! νέοι μου άμοιροι! άψυχο κουφάρι!
που κάθε ικμάδα σας σας έχουν πάρει.

Ουτ' ένας δεν υπάρχει να γκρεμίσει
κάθε παλιό και νια όλα να τα χτίσει.
Γραφτό την Τρίπολη να εξουσιάζουν
αυτοί που στον χαμό της τη δικάζουν.

Τρίπολη 2002