Τέσσερες ψυχές ότου αγέννητου
αναπαύονταν την ευτυχία-
σ' ένα μακρινό και ήσυχον
δροσερόν κι ωραίο τόπον.

Και ο πόθος μιαν ημέρα
τους γεννήθη για τη γη.
Κι είπε η μια τους:"αγαπώ
το ζεστό κι ωραίο χώμα".

Κι είπε η άλλη:"το νερό
το δροσάτο αγαπώ".
Και η τρίτη:"αγαπώ
τη χαρούμενη φωτιά

που όλα πλέρια τα φωτά
και που όλα τα εξαγνίζει".
Και: "αγαπώ", η τέταρτη είπε
"το λαφρό της ζωής αγέρι".

Και στον κόσμο κατεβήκαν.
Και η πρώτη έγιν' εργάτης
στα υπόγεια μεταλλεία
κι έπεσεν η γαλαρία

κι αποκάτω της την θάφτει. 
Και η δεύτερη όλο κλάμμα
στη ζωή της όλην ήταν
ώσπου βρήκε ένα ποτάμι

κι έπεσε κι επνίγει. Η τρίτη
πυρκαγιά έβαλε στο σπίτι
που καθότανε, κι εκάη.
Και η τέταρτη εκρεμάστη.