Βεγγαλικά δεν έπλεξα
που ανάβουν, λαμπαδιάζουνε και σβηουν .
Το λύχνο  έχω εγώ ανάψει του αεί
που λάδι του το δάκρυ-ζωής συντρόφι-
και φτίλι του η ανάσα της ψυχής.
Κι όποιον από το φως μου ζεσταθεί
κι όποιον κάτω απ’ το λύχνο μου διαβάσει-
αυτόνε θα τον θυμηθώ
όταν έλθω
εν τη βασιλεία μου.