ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ

Δε θέλω να γνωρίζομαι μ' ανθρώπους-ο θεός τους
τους έχει επιλήσμονες πλάσει και ασεβείς
και φυσικό τους φαίνεται φίλους και συγγενείς
ν' αποξεχνούν, σα να κλωτσάν πέτρα που 'βρέθη εμπρός τους.

Μα στη δική μου αγκαλιά πολλές χαρές χωράνε
κι είναι της τόσο φυσικό τους πάντες ν’ αγαπά
που την πληγώνει ο χωρισμός όσο πικρός και να ' ναι
και νιώθω φρίκη όταν αυτός την πόρτα μου χτυπά.

Γι αυτό κι εγώ δεν αγαπώ παρά τα δέντρα μόνο
τα ζώα και τα λούλουδα και τα ψηλά βουνά'
αυτά δε θα μου δώσουνε του χωρισμού τον πόνο
κι οι ώρες κοντά τους φεύγουνε τερπνά και φωτεινά.