(ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΑΡΕΑΣ)
Ο ΜΠΟΥΛΗΣ ΜΑΝΑΤΖΕΡ

Μωρέ Κολόμβε μου Χριστόφορε
Αν φανταζόσουν τι θα υπόφερε
Ο κόσμος στα καινούργια μέρη
Οπου η μοίρα σέχει φέρει…

Αν κακομοίρη μου το ήξερες
Ούτε κι εσύ δε θα το ήθελες:
Τα θηλυκά να τυραννιούνται
Κι από αγάπη να χτυπιούνται.

Κι ενώ αυτό γίνεται σήμερα
Θάναι χειρότερο αύριο σίγουρα
Αφού στο Χιούζ θέλησαν ούλοι
Να κάνουν μάνατζερ το Μπούλη.

Κι αυτός θα στέκεται ολοκαίνουργιος
Σαν καρδιοκλέφτης και σαν αίλουρος
Κι ουρά θα κάνουν οι γυναίκες
Στο Μπούλη μόνο-όχι στους τσεκερς.

Και τα κλειδιά θα κουδουνίζουνε
Και τις γυναίκες θα ζαλίζουνε
Και τα κλειδάκια θα βροντάνε
Και τις γυναίκες θα μεθάνε.

Και θα στριμώχνεται το πόπολο
Το Βαν να βλέπει το Σταθόπουλο
Με την ταμπέλλα την καινούργια
Και με τη νέα του τη φούργια.

Κι οι γκομενίτσες με τα αρώματα
Και με τα όμορφα τα σώματα
Οταν το μάνατζερ κοιτάνε
Μέλι τα μάτια τους θα στάνε.

Και το μολύβι-πάντα χρήσιμο-
Γράψιμο τώρα θάχει επίσημο-
Οταν θα βγαίνει από την τσέπη
θα υπογράφει μόνο τσέκι.
Α ρε Μπουλάρα με τη νέα σου
Τη θέση ετούτη την ωραία σου
θα θες κομπιούτερ να μετρήσεις
Τις νέες σου τις κατακτήσεις.

Αλλά σου αξίζουν αναμφίβολα
Γιατί τα όπλα σου εινευθύβολα:
Καινούργιο αυτί, σαγόνι, μύτη,
και επι πλέον μανατζερλίκι.

(Ο Μπούλης ήταν μάνατζερ στο σούπερ μάρκετ ΧΙΟΥΖ, όπου δούλευα κι εγώ.)