ΧΙΟΝΙ

Κι αν χιόνι πέφτει τι μ’ αυτό;
κι αν κρύες του οι νιφάδες,
όμως δεν παύουν εν ταυτώ
να είναι και...νυφάδες!

Ας έρχονται. Ο άνυμφος
εγώ κι ο μονασμένος
θα πάψω και κατάδικος
να 'μια και κολασμένος.

Και οι νιφάδες θηλυκά.
Ας έρθουν οι καλές μου
και, ή θέλουνε, ή στανικά
θα γίνουνε δικές μου.

Ας έρθουνε. Στο πάλεμα
που ανέκκλητα θα γίνει
αμέτοχη ή παράμερα
καμιά τους δε θα μείνει.

Σαν μόνος να ’μαι πετεινός
σε πλήθος μέσα ορνίθων
των Δαναίδων τελικώς
θα μιμηθώ τον πίθον-

γιατί "αυτό κάνε μου" η μια,
η άλλη "θέλω εκείνο",
κάθε τους σβηώντας πεθυμιά
πλέον άπατος θα μείνω.

Κι ειν' η φορά η πρώτη αυτή.
νιφάδες, που, κι ας νιώσουν
την καυτερή μου αναπνοή,
μα…εμένανε θα λιώσουν.