ΠΡΑΣΙΝΑ

Μου περισσεύει έρωτας και πού να τον χαρίσω.
Στη νεαρή ζωντόχηρα που πήγα να ρωτήσω
μου 'πε πως θέλει ομορφιά το ταίρι της να έχει
 κι όχι εκείνος, αλλ' αυτή ξοπίσω του να τρέχει.

Η παντρεμένη μ' έδιωξε' ανύπαντρον δε θέλει
όπου σε όλους να το πει πού βρίσκει τόσο μέλι.
Κι η χήρα με κυνήγησε-θέλει του μακαρίτη
να μοιάζει όποιος φίλος της θα έμπαινε στο σπίτι.

Σε κάποια λεύτερη κι εγώ θα έβρω αποκούμπι.
Δεν είναι νια και όμορφη, κι όλο μιλεί θλιμένα.
To ρούχο της κουρελιαστό, το φαγητό της θρούμπι
μα κείνο που ετράβηξε κοντά σ' αυτήν εμένα
είναι τα μάτια τα πολύ πράσινα και μεγάλα
που πάντοτε στην άκρη τους υγρή έχουν μια
στάλα.