Φεύγοντας από την Τρίπολη έχω δώσει όλα τα βιβλία μου σε κάποιον που εγώ διάλεξα. Τα συνόδεψα με τους παρακάτω στίχους προς αυτούς.

ΠΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Καλοί μου πάρτε τούτα τα βιβλία,
καρπούς όχι χαρτιού και μελανιού
παρά Χαμού παιδιά κι Άδικου εγγόνια-
κι έργα πελάγου-όχι λιμανιού.

Σας δίνω δάκρυα, πόνους και θλίψες
παλιά και νια ναυάγια μιας ψυχής-
μία ζωή σας δίνω ρημαγμένη
χωρίς την ξεγνιασιά ούτε στιγμής.

Σας δίνω του ανθρώπου όλα τα πάθια
που κάποιος πάνσοφος μου όρισε Νους, 
για να μπορούνε οι ανθρώποι οι άλλοι
χρόνους να χαίρονται καθείς κενούς.

Κλείστε τα μέσα σ' άσπαστα ντουλάπια
χωρίστε τα απ' της ζωής σας τις γιορτές-
και όσες λύπες μέσα εκείνα κλείνουν
τόσες εσείς ας έχετε χαρές.

Και μη ποτέ για κείνα ενδιαφερθείτε.
Άλλων ιερών εσείς διαφεντευτές-
την ανθρωπιά εσείς υπηρετείτε
ψυχές αλλιώς φυλάσσοντας ζεστές.

Κρατήστε τα βιβλία που σας δίνω.
Σεις ό,τι θε 'τε κάνετε μ' αυτά-
μαζί μου σα να βρίσκονται θα νιώθουν
κοντά σας τα δικά μου όντας γραφτά.

Αλλά στην πόλη ετούτη που θρεμμένους
μας έχει απ' όταν ήμασταν παιδιά
μη δώσετε δικό μου ό,τι κρατείτε
καθώς τα δέντρα δίνουν τα κλαδιά.

 Αν είναι τα χαρτιά μου να δοθούνε
πρέπει καυτή αγκαλιά να τα ζητά
πρέπει ματιά γλυκύτερη απ' τη γλύκα
με ικεσία θερμή να τα κοιτά.

Πρέπει για να δοθούνε τα χαρτιά μου
πόθου βραχνή να τα καλεί φωνή-
γι αυτά, απ' την πεθυμιά της η ερωμένη
ως το σωψύχι πρέπει να πονεί.

Η πόλη για να πάρει τα γραφτά μου
πρέπει να τα ζητήσει η ίδια αυτή.
Για να τα δώστε πρέπει την ανάσα
να νιώοτε, απ' την ανάγκη της καυτή.

Και δεν χρειάζεται αυτί να στήστε
λόγο ν' ακούσετε απαιτητικόν-
η πόλη έτσι, ως πρέπει, αν θα σκούξει
τον ύπνο σας θα κόψει τον γλυκό.

Τέτια αν κλαμμένη μια φωνή ακουστεί
και αν καρδιές το κλάμμα της ραγίζει
τότε βιβλία η Τρίπολη να δει-
αλλιώς να μην τα πάρει: δεν τ' αξίζει. 

Σας ευχαριστώ

Τρίπολη 2004