TO ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ
«Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ…»
(Ματθ. 1,19 - 1,20)
Ο Ιωσήφ εξάπλωσε. Σκέψεις θανατερές
το απλοϊκό παιδεύουνε μυαλό του.
Κι όταν αποκοιμήθηκε-πέθανε κάλλιο πες-
ήρθε ένας άγγελος μες στ' όνειρό του.
Κι ήταν του αγγέλου τα φτερά λευκότερα απ' το φως.
Κι ο Ιωσήφ στον ύπνο του εταράχτη.
Κι ήτανε σαν τρισμέγιστος ν’ ανάτειλε λαμπρός
ήλιος κανείς από μια κρύα στάχτη.
Και σοβαρή μία φωνή βγήκε από τα λεπτά
κι ευγενικά του άγγελου τα χείλη,
όπως το Μέγα Έλεος βγαίνει από τα σεπτά
τα χείλη Εκείνου που τον είχε στείλει:
«Μην τρέμεις-έναν άγγελο βλέπεις Ιωσήφ εδώ.
Απ’ το θεό στη γη στάλθηκα κάτου.
Κι είναι έργο μου μοναδικό να λειάνω την οδό
για να διαβεί το Άγιο Θέλημά Του.
Και είναι Θείο Θέλημα, Ιωσήφ, να γεννηθεί
ο Λόγος του Θεού από τη Μαρία.
Είναι σε μήτρα μέσα μια θνητή να σαρκωθεί
του γένους των θνητών η σωτηρία.
Κι ειν’ η Μαρία η εκλεκτή που άξια έχει κριθεί
μέσα της το Άγιο Πνεύμα να καρπίσει.
Κι ειν’ η Μαρία η εκλεκτή που άξια έχει κριθεί
τον μόνο του θεού Γιο να γεννήσει.
Αυτός, το σπόρο που κρατεί για κάθε Αληθινό,
για κάθε Ωραίο και για κάθε Μέγα,
Αυτός που όλα κυβερνάει από τον ουρανό-
Αυτός, το Άλφα όλων και το Ωμέγα…
Αυτός που φύτεψε το Φως στου Σκότους την καρδιά
κι άνθίσανε οι Ήλιοι και οι Μέρες,
Αυτός που εσκόρπισε στης γης τη ράχη την πλατιά
ζώα κι ανθρώπους και φυτά κι αγέρες…
Αυτός το σπόρο εδιάλεξε να στείλει της Ζωής
μες στης Μαρίας τη μήτρα την αγία.
Κι αυτή ’ναι η ενανθρώπιση της Θείας της Πνοής.
Κι αυτή ’ναι η Ένσαρκος Οικονομία.
Σήκω και στη γυναίκα σου στάσου Ιωσήφ κοντά
και όπως πριν σκεπτόσουν μη τη διώξεις-
στα σπλάχνα της των Προφητών μέσα η φωνή βοά
κι οι σάλπιγγες ηχούν της Θείας Δόξης.
Λοιπόν μη βασανίζεσαι. Μη σκέψεις αλγεινές
παιδεύουν το καθάριο το μυαλό σου.
Ειν’ η Μαρία Υψηλή μέσα στις ταπεινές.
Ειν’ αειπάρθενος η σύντροφός σου!»
Και ξύπνησε ο Ιωσήφ. Και με φωνή απαλή
"Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου" ψιθυρίζει.
Και στη Μαρία πάει κοντά κι αγγελικό
στα ’βλογημένα Της μαλλιά φιλί χαρίζει.
-----
