Διάβασα στα νέα για την τελετή που έγινε τη Δευτέρα, 14 Δεκεμβρίου, στην αίθουσα τελετών της Θεολογικής Σχολής του Αποστόλου Ανδρέου, στο Σύδνεϋ. Μια σεμνή πνευματική εκδήλωση μνήμης και ευγνωμοσύνης προς τιμήν του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κυρού Στυλιανού, η οποία περιελάμβανε την παρουσίαση του τιμητικού Τόμου, που φέρει τον τίτλο "Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός – Ποιμήν, Θεολόγος, Ποιητής", και την προβολή, για πρώτη φορά, του Ντοκιμαντέρ: "Οπάλιο πολύχρωμο: Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός Χαρκιανάκης (1935-2019)".

Στυλιανός. Το μεγαλείο της απλότητας. Ένας Ζορμπάς αρχιεπίσκοπος. Μια Κρητική ψυχή με ράσα.  

Μια τέτοια μόνο προσωπικότητα θα μπορούσε να παντρέψει τους αψιούς αυστραλούς με το Θεό.

Θυμήθηκα τη μια και τη μόνη επαφή που είχα με τον Μεγάλο Ιεράρχη.

Όταν ξέσπασε η φασαρία με το Μακεδονικό ή το Σκοπιανό ζήτημα, βρισκόμουν στις ΗΠΑ-στο Λος Άντζελες.

Φίλοι ελληνοαμερικάνοι μου ζήτησαν κάτι για την περίσταση.

Το «κάτι» μου ήταν ο «Αλέξανδρός» μου.

Έστειλα ένα αντίτυπο και στον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας. Λίγες ημέρες μετά, ο Αρχιεπίσκοπος με πήρε στο τηλέφωνο για να μου πει ότι ήθελε να ανεβάσει το έργο μου στο θέατρο, αλλά πρώτα ήθελε να ξέρει αν τα γεγονότα τα αναφερόμενα στο βιβλίο μου ήσαν πραγματικά ή της φαντασίας μου.

Τον διαβεβαίωσα ότι όλα ήσαν πραγματικά ιστορικά γεγονότα.

Μου τηλεφώνησε ο Ποιητής; Ο Έλληνας; Ο Ιερωμένος; Δεν ξέρω. Γιατί όλα συνυπήρχαν στον μέγιστο βαθμό μέσα στην ψυχή του Αρχιεπισκόπου Στυλιανού.