ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ 2011
(για να θυμόμαστε…)

Καλήν ημέραν άρχοντες
και βγάλτε το σκασμό σας
τα που σας πρέπουν κάλαντα
να πω στ’ αρχοντικό σας.

Γιατί για τα Χριστούγεννα
τα φετινά, άλλα πρέπει
να είναι όσα θα ειπωθούν
κι όχι τα ως πάλαι έπη.

Γιατί η Κρίση μέστωσε
στων Αθηνών την πόλη-
και ας κοιμάται ο λαός
μα η φύση κλαίει όλη.

Και μια σπηλιά της Βηθλεέμ
η Αθήνα έχει γίνει
έλληνες-βόδια αφού αυτή
αισίως εντός της κλείνει.

Βόδια που δέχονται βουβά
και ζεύγλα και βουκέντρα
ενώ γι αυτά δακρύζουνε
πουλιά, λουλούδια, δέντρα.

Και με Ιωσήφ πια Όλι Ρεν,
τη Μέρκελ Παναγία,
αντίο χριστουγεννιάτικες
και λάμψη και μαγεία.

Κι αντί των μάγων των γνωστών,
μια φτώχεια ως τα μπούνια
μάγοι άλλοι μας εφέρανε:
Τρισέ, Στρος Καν, Αλμούνια.


Γεια σας λοιπόν πολιτικοί
που γλωσσοκοπανάτε
για να δικιολογήσετε
τα όσα μας βουτάτε.

Που οχυρωμένοι πίσω από
τον καπιταλισμό σας
το κάθε ευρώ μας κάνετε
κεφάλαιο δικό σας.

Γεια σας που αν κάποτε ο λαός
γινόταν να ξυπνήσει
λαιμούς θα κόβει παχουλούς
ωσότου βαριεστήσει.


Γεια σου και σε Γιωργάκη μου
που είπες λεφτά υπάρχουν
κι οι έλληνες για να τα βρουν
ακόμα οι δόλιοι ψάχουν.

Γεια σου Γιωργάκη που μυαλό
δεν έχεις στο κεφάλι
γι αυτό και πονοκέφαλους
δεν έχεις, ούτε ζάλη.

Πρωθυπουργό που σ’ έκανε
όχι η ικανότητά σου
αλλά το τάχα καθαρό-
μα βρώμικο-όνομά σου.

Και όπως ο παππούλης σου
για μια πρωθυπουργία
αλυσωτούς μας πέταξε-
ο αλήτης- στην Αγγλία

και όπως ο μπαμπάκας σου
πρωθυπουργός για να ’ναι
μες στην ΕΟΚ μας έριξε
και πέρα οι άλλοι πάνε

έτσι κι εσύ πειθόμενος
τοις ρήμασι τοις κείνων
το αίμα όλο ερούφηξες
των δόλιων των ελλήνων.

Και ξέρεις «κείνοι» ποιοι είναι δα:
οι φίλοι οι πλούσιοί σου
που σ’ έχουν καραγκιόζη τους
για να γελούν μαζί σου.

Μα ζώντας συ στον κόσμο σου
και στην κοντή θωριά σου
δε βλέπεις όσα γίνονται
γύρω, μπροστά, κοντά σου.

Μόνο με το ανέκφραστο
μιλάς βλακώδες σου ύφος
και είναι για τους έλληνες
τα λόγια σου σαν γρίφος.

Μα μη σε νοιάζει Γιώργο μου
που να μιλάς δεν ξέρεις.
Μ’ επιμονή κι υπομονή
κι αυτό θα καταφέρεις…

Συ, άσχετος πολιτικής,
Κόμματος άρχεις τώρα-
θα σου γλιτώσουν μιας εκεί
Γραμματικής τα δώρα;

Και σε ακούει ο λαός
και ήσυχον σ’ αφήνει
αντί-γιατ’ ειν' ανόητος-
το στόμα να σου κλείνει.

Γεια σου Γιωργάκη μιαρέ
μαέστρο της ρεμούλας
που με τις σάρκες τρέφεσαι
μίας Ελλάδας δούλας.

Που αρσακειάδα είσαι μπρος
στον Πρόεδρο της χώρας
μα στο λαό λαύρος ορμάς
μετά μεγάλης φόρας

και μπαίνεις μες στο σπίτι του
και τονε κατακλέβεις
γι αυτό κι απ’ την καρέκλα σου
αρνιόσουν να κατέβεις.

Καλή σου μέραν άρχοντα
που όλο το σκυλολόι
το μάζεψες και το ’βαλες
απύλωτα να τρώει.

Είσαστε περισπούδαστοι
όλοι θεατρινίσκοι.
Όποιος σηκώσει ό,τι βρωμά,
σάς αποκάτου βρίσκει.

Γεια σου αγέλαστο ρομπότ
μαμούχαλε Γιωργάκη
που ο θεός δε σου ’δωσε
τόσο έστω μυαλουδάκι,

μα σου ’δωσε ένα όνομα
και συ μ’ αυτό για ξύλο
και δείχνοντας πρωτόφαντο
και μέγα ένα ζήλο

όλα ρημάδια τα ’κανες
χτυπώντας γύρω αράδα
και δυστυχία κατάφερες
να φέρεις στην Ελλάδα.

Που δεν το νιώθεις οι ευρωπαίοι
γερά πως σε δουλεύουν
και ότι τύπους σαν και σε
να έβρουνε γυρεύουν,

που λένε "vαι" και "μάλιστα"
και πάντα υπάκουοι είναι
όταν οι φράγκοι θα τους λέν
"γυάλισε!", "σκάψε!", "πλύνε!",

μόνο για μέγιστη τιμή
το έχεις να σου δίνουν
φράγκικα χέρια καρπαζιές
που πιο θα σε κοντύνουν.

Και που ηλίθιος ή άτιμος
ή βλάκας να ’σαι πρέπει
απ’ την κλεψιά όλη η κλίκα σου
γεμάτη να ’χει τσέπη,

και συ να κάνεις σαν να μη
χαμπάρι το 'χεις πάρει:
δεν ήσουν για πρωθυπουργός
και μη γυρεύεις χάρη

λέγοντας "δεν το ήξερα"-
ποιος τότε θα το ξέρει; :
τα δάχτυλα ό,τι κάνουνε
το αγνοεί το χέρι;


Γεια σου και όποιε υπουργέ
που έναν παρά δε δίνεις
για τίποτα, μόνο κοιτάς,
αρπάς και καταπίνεις.

Και διόλου δε σκοτίζεσαι,
γιατί καλά γνωρίζεις
ότι αρκεί να εκλεγείς
και ύστερα αλωνίζεις

σε πορτοφόλια αλλότρια
και περιβόλια ξένα,
χωρίς ποτέ λογαριασμό
να δίνεις σε κανέναν.

Κοιμήσου ήσυχα. Όλοι αυτοί
που κλέβουνε μαζί σου
σα μέλισσες βασίλισσα
φυλάνε τη ζωή σου.

Γιατί αν τους πάθεις τίποτα
και μέσα μπεις στην κάσα
αμέσως τότε κόβεται
και η δική τους μάσα.


Καλήν ημέρα Μέρκελ μου
που άρχεις της Ευρώπης
μα που όλα τα κατάντησες –
κατά πως λεν- της Πόπης...

Που το τιμόνι άρπαξες
εσύ της Ευρωζώνης
κι οι άλλοι ας μένουν πίσω σου
όμως εσύ γκαζώνεις.

Κι ο κακομοίρης Σαρκοζί
απ’ τη φούστα σου κρεμιέται
κι έτσι γελιέται ο φουκαράς
πως για ίσος σου περνιέται…


Γεια σου και Βενιζέλε μας
με το Οικονομικών σου,
που όμως φτερά δε σου ’δωσε
μα σου ’γινε ο χαμός σου.


Και συ Καρατζαφέρη μου
τη ρότα μην αλλάζεις
και την Κωνσταντινούπολη
απ’ τη σκέψη σου μη βγάζεις.

Και τον ναυτίλο Άδωνι
Φλαντανελλά ειπέ τον
κι ενάντια στην τουρκική
Πόλη ξαμόλησέ τον.


Ως για σε Τσίπρα τράβα μπρος.
Έτσι που ειν’ όλοι αχρείοι
πρωθυπουργό και γρήγορα
η Ελλάδα μας σε χρίει.


Καλήν ημέραν άρχοντες
που η αξία σας όλη
είναι ό,τι μας επήρατε
από το πορτοφόλι.

Γεια σας που οι καρέκλες σας
τόσο ένα είναι μαζί σας
που πάνω τους σα φύγετε
θα μείνει το πετσί σας.

Που όλα ισοπεδώσατε
κι έτσι έχετε ρημάξει
που Ηρακλής χρειάζεται
να βάλει κάποια τάξη.

Γεια και χαρά σας άρχοντες
που αντίς αρχοντιλίκι
ολόγιομο καθένας σας
μ' ακαθαρσίες καθήκι..

Γελοίοι! τάχα που ήρθατε
τη φτώχεια να ταϊστε
κι αντίς γι αυτό τη γδύσατε
πλούσια εσείς να ζήστε.

Με δέκα που μασούσατε
ακούραστες μασέλες
στου έρμου λαού τον κορβανά
κολλώντας σαν αβδέλλες.

Που τόσο χώρα έχετε σεις
και κόμματα ταυτίσει,
που την πατρίδα έχουμε
την ίδια μας μισήσει.

Που διοίκηση για σας θα πει
κλεψιά και αγυρτεία
κι αντί για κύριοι νά 'σαστε
είσαστε αλητεία.

Μα ήρθε το τέλος σας αισχροί!
Τίποτα δε σας σώζει!
Μαύρο κοράκι του Χαμού –
ακούτε;-η νιότη κρώζει!

Καλήν ημέρα να σας πω;
Όμως εσείς οι ίδιοι
του Άδη πόρτα ανοίξατε
μα χρήμα γι αντικλείδι.

Δε θα σας πω άλλο τίποτα.
Ό,τι ν’ ακούστε είστ’ άξιοι
επάνω απ’ τα κουφάρια σας
ο Λαός θα το φωνάξει.

Γεια σου κι εσύ πόρνη τιβι
που όσοι δημοσιογράφοι,
από τα χέρια του Λαού
τόσοι θ’ ανοίξουν τάφοι.

Που απ’ τα πολλά παράθυρα
που ανοίγεις χρόνια τώρα
γερά επούντιασε και να!
αρρώστησε όλ’ η χώρα.


(Και συ πού είσσι Πάγκαλε;
Έλα να με βοηθήσεις
κι εγώ όσους δε σατίρισα
έλα εσύ να βρίσεις!..)

Καλήν ημέρα υπουργέ
της άμοιρης Παιδείας
τα όρια που ξεπέρασε
πλέον και της αηδίας

κι όταν ακούμε να μιλούν
γι αυτήν, δεν αντιδρούμε,
γιατί άλλο δεν προσμένουμε
χειρότερο να δούμε.


Καλήν ημέρα σου Άκη μου
που αν ζούσε ο Μουσολίνι
στη γελοιότητά σου μπρος
το γόνυ θα είχε κλίνει

και στη μεγαλοπρέπεια
των χειρονομιών σου
σα γρίπη ενώπιον θα 'νιωθε
βαρείας κάποιας νόσου.

Καλή σου μέρα που λεφτά
μας στοίχισαν τα όπλα
τριπλάσια με όσα εφάρμοσες
για να μασήσεις κόλπα.


Καλήν ημέραν άρχοντες
κι αν είναι ορισμός σας
πως πλέον πάει, ξοφλήσατε,
να πω στ' αρχοντικό σας.

Γεια σας και να μας γράφετε
καμιάν επιστολή
μιας και στα πορτοφόλια σας
θα λείψουμε πολύ.


Γεια σου ΠΑΣΟΚ που έδωσες
της μάσας τη σκυτάλη
να φάει λίγο κι η «Δεκσά»
και πια την πήρες πάλι

για ν’αποσώσει το ΠΑΣΟΚ
αυτό που είχε αρχίσει:
το κράτος που εδιάλυσε
να το αποδιαλύσει.


Γεια σας και σας ω! φοιτητές!
που όλα σας τα ’χουν πάρει
και που ένα ξεροκόμματο
σας δίνουνε για χάρη.

Και σεις γι αυτό τι κάνετε;
Τίποτα! Μια απραξία
η μόνη σας αντίδραση
και μια αδιαφορία.

Πιύ ’ναι οι ώρες ξεγνιασιάς;
πού η ανεμελιά σας;
Της νιότης πού οι τρέλες σας;
Και πού-πού η χαρά σας;

Ούτε βιβλία δεν έχετε.
Κλεμμένα είναι μακριά σας
κι ολοθλιμένα σας κοιτούν
κι αυτά και τα όνειρά σας.

Λοιπόν έτσι θα κάθεστε;
Ανήμποροι σεις είστε;
Εμπρός! Σκωθείτε! Τρέξετε!
Ορμήστε! Πολεμήστε!

Πίσω ξανά σεις πάρτε τα!
Με πάθος διεκδικείστε
αυτό που σας στερήσανε!
Και φειδωλοί μην είστε:

σε όποια πράξη ενάντια τους
σας σπρώχνει η θεία ορμή σας,
οι αδικημένοι όπου γης
παλεύουνε μαζί σας.

Ορμή! Απαίτηση! Φωνή!
Κι εκείνες αν δε φτάσουν,
τότε τα χέρια σας, Καλοί,
μαχαίρι! όπλο! ας πιάσουν!

Τον λιόντα , μον’ του κυνηγού
η σφαίρα θα τον χάσει.
Τα Ξόανα τότε ειν΄άχρηστα-
ένας ο Θεός: Η ΔΡΑΣΗ!

Της Νίκης το συντρόφεμα
φίλοι για να κερδίστε
Δε θέλει κανακέματα
και γλύψιμο όπου φτύστε.

Δε θέλει «σας παρακαλώ»,
δε θέλει «ελεήστε!..»
Θέλει έργα: Θέλει πόλεμο!
Θέλει ζωές να σβήστε!

Θέλει στα μάτια φλόγισμα!
Θέλει στο χέρι αξιότη!
Θέλει την άκρατην ορμή
της νιότης σας την πρώτη!

Θέλει αλήθειες να ειπωθούν-
αλήθειες που ν’ αστράψουν
και κάθε σάπιο και μιαρό
αλύπητες, να κάψουν.

Ελεύτεροι να ζήσετε!-
κι αυτό το κάνει ο αγώνας!
Αν όχι, σκλάβους θα σας βρει
κι ο άλλος ο αιώνας.

Στεφάνια αν θέλετε χρυσά
η Δόξα να σας πλέξει,
δεν είναι «ζητιανέψετε»,
«αρπάξτε!» είναι η λέξη!

Κανόνες που εθέσπισαν
οι φαύλοι αν ακλουθάτε,
μες στο τσουβάλι τους δετοί
για πάντα θα μετράτε.

Μικρέ ή μεγάλε σπουδαστή
η ώρα σου έχει έρθει-
και πια-κι ας θες-δεν κρύβεται
η ιερή σου μέθη.

Το κράτος τους συθέμελα
να τρέμει αν δεν το κάνεις
ζήτουλας τότε κι έζησες,
ζήτουλας θα πεθάνεις.

Αγκάθι αν πολύαλγο
δε γίνεις στο πλευρό τους
τότε νερό είσαι γάργαρο
για τον νερόμυλό τους.

Στην άκρια η πέτρα αν δε βαλθεί
άβατος μένει ο δρόμος.
Αν δεν σκοτώσεις το θεριό
δε σταματάει ο τρόμος.

Από τα νιάτα δε ζητά
ο λαός μακάριον ύπνο.
Ζητάει γεύμα γιορτινό
κι ίδιο με όλους δείπνο.

Δε θέλει να κρυβόσαστε
πίσω από τα βιβλία.
Θέλει ακράτηγη ορμή.
Και θέλει ωμή τη βία.

Εβγάτε και αστράψετε
μον’ νιάτα όπως μπορούνε:
που ως και τ΄ αστέρια όταν σας δουν
κι εκείνα να ντραπούνε!

Τώρα δεν έχει μαθητές.
Τώρα δεν έχει νέους-
τώρα έχει μόνο μαχητές-
Μεστούς! Τραχιούς! Ωραίους!

Για να φλογίσει, νέοι μου,
ο ήλιος της Πατρίδας
θέλει-η Αχόρταστη!-κορμιά
στη ρίζα κάθε αχτίδας.



Γεια και οι τρακόσοι της Βουλής
που η χώρα θα σωνόταν
μον’ αν καθένας από σας
ευθύς ξεπαστρευόταν.


Καληνημέρα βομβιστές –
λιοντάρια δίχως χήτη-
προσέξτε μη απ' τις βόμβες σας
ανοίξει καμιά μύτη…

Κι αφήστε τους ανέμυαλους
εκείνους καμικάζι-
παλαιστινίους κι ιρακινούς-
το αίμα τους που βράζει,

να πάνε να σκοτώνουνε
κι άλλους και τον εαυτό τους-
λαοί αυτοί είναι βάρβαροι
καλούς δεν έχουν τρόπους,

και -οι άξεστοι- αφανίζουνε
τους εκμεταλλευτές τους.
Γι αυτούς καμία ποίηση
δε θα 'χει αναπαίστους.

Ενώ για σας, τους ευγενείς,
που φέρεστε ανθρωπίνως
πολλά ποιήματα κρατεί
των ποιητών το σμήνος,

Και ξέρετε-ω θεοσεβείς
πολιτισμένοι φίλοι;
Στις βόμβες σας μη βάλετε
λέω, ξανά, φυτίλι,

μα ένα μαγνητόφωνο.
Κι όσοι από κει περνούνε
αντί για κρότους βάρβαρους
"μπαμ!" μια φωνή ν’ ακούνε!..


Καληνημέρα Ευρώπη συ
που ενώνεσαι ολοένα
μ’ ακόμα είναι τα κράτη σου
ανάμεσά τους ξένα.

Και τρώγονται ποιο πιότερο
θα κλέψει από τ' άλλο
και που –τυχαίως...-τρώει καλά
πάντα το πιο μεγάλο…


Καλήν ημέρα Κου Κου Ε
που στη Βουλή όταν μπήκες
πια όχι όπως ήξερες
αλλά όπως τα βρήκες.


Γεια σου Ελλάδα που όλοι σου
οι πολιτικοί «τα πιάνουν»
και βίλλες χτίζουν κι όμορφη
ζωή και πλούσια κάνουν.


Καλήν ημέρα ιερείς,
ληστές του λαού με γάντια
που ευθύνη έχετε τρανή
στης χώρας την κατάντια

και που αν τα ράσα βγάζατε
και παύατε το ψέμα
νέο και ολοζώντανο
θα ‘βαζε η χώρα αίμα.

Γεια σου Εκκλησά πόρνη γριά
και πολυστοματούσα
όπου αμπέλια εσύ τρυγάς
είτε φτωχά είτε πλούσ’α

και δυναμώνεις και πολύ
περσότερο ληστεύεις
και δεν σε νοιάζει σ’ οποιανής
δίχτυα κι αν πέφτεις χλεύης.

Γεια σου Εκκλησία βδέλυγμα!
Κοράκι του θανάτου!
Που είναι για σένα η ζωή
στέρνας χρυσός απάτου.

Κι όλο ρουφάς κι όλο μασάς
και όλο και χοντραίνεις
κι άμετρα ας έχεις θύματα
και πάλι δε χορταίνεις.

Γεια σου Εκκλησά που του θεού
τις σάρκες συ ξεσχίζεις
και τον Παράδεισο πουλάς
και Κόλαση κερδίζεις.

Γεια σου Εκκλησία ύαινα
που όχι των ζωντανώνε
μα και νεκρούς σα βρίσκεις, τρως
τις σάρκες και κεινώνε.

Γεια σου Εκκλησά που όπου δεις
πόνο και δυστυχία
πουλάς νεράκι καθαρό
για μια περιουσία.

Γεια σου Εκκλησά, Μοίρα κακή
του άμοιρου τ' ανθρώπου-
ανθρώπου γέρου ή μικρού-
ανθρώπου όποιου τόπου,

που αν υπήρχε διάβολος
θα 'σασταν συνεταίροι
αρκεί και μες στην Κόλαση
νσ 'ταν να βάλεις χέρι.


Γεια σου Αβραμόπουλε και συ
της Αρκαδίας τζιμάνι
που δέκα η αγυρτεία σου
κι η αλήθεια σου μια κάνει.

Οι χίτες σε ψηφίσανε
κι οι ταγματασφαλίτες
της Τρίπολης, που μέσα της
κρυφτήκαν -οι αλήτες-

όταν του Εμφύλιου κόπασε
η λαύρα και η πύρα,
γι αυτό και μυρωμένος συ
με τέτοια είσαι μύρα.

Γεια σου επισκόπου η θωριά
κι η μυλωνά καρδία:
δούλευε-δούλε-δούλευε
το λαό μας με μανία.

Στη γη επάνω βρέθηκες,
κάτι να κάνεις πρέπει.
Και κάνεις: τη γεμάτη σου
ταϊζεις ακόμα τσέπη.


Γεια σας και πάλι ω! υπουργοί
της Εθνικής Αμύνης
που ούτε σας τα τρισέγγονα
δε θα χαθούν εκ πείνης

αφού απ’ όσα γι αγορές
στους ευρωπαίους σκάζετε
δύο φορές περσότερα
στη μέσα τσέπη βάζετε.


Καλήν ημέρα πρόεδρε
και σένα της Βουλής μας
του Καταγώγιου αυτού ληστών
και διαφθοράς και μίζας.

Κάπελας είσαι άριστος:
σ’ ένα μπουρδέλο πρέπει
μία τσατσά καθώς εσύ
που όλα να τα βλέπει,

και όλα με την πορνική
την αύρα να τα ντύνει
ώστε απ’ αυτόν τον τζερτζελέ
μα κονομάει και κείνη.


Καλήν ημέρα και χρηστοί,
θείοι βιομήχανοί μας
που το δαιμόνιο σ’κώνετε
στα ύψη της φυλής μας

και όταν κάτι πάει στραβά
κι έχετε γκίνιες, τότε
τους αστακούς αφήνετε
κι εργαζομένους τρώτε.


Όμως πολλά τα έγραψα
κι ειν’ ώρα να τελειώνω
ώστε να γράψω κάτι τι
και για τον νέο χρόνο.

Λοιπόν καλά Χριστούγεννα
εύχομαι σ’ όλους τώρα.
Του χρόνου πάλι-ως τότε αν
υπάρχει ετούτη η χώρα.

Κι εδώ που τραγουδήσαμε
η πέτρα έχει ραϊσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού
γρήγορα θα λακίσει.

                -----