ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΓΑΠΗ

Τόπος: ΛΟΣ ΆΝΤΖΕΛΕΣ
 Χρόνος: 1990
 Πρόσωπα: ΕΚΕΙΝΟΣ, ΕΚΕΙΝΗ, ΆΛΛΗ.
(Δωμάτιο ακατάστατο. Δεξιά η εξώπορτα. Παράθυρο που βλέπει στο δρόμο)
Εκείνος καθισμένος και Εκείνη στα γόνατά του.)

ΕΚΕΙΝΟΣ
Και πότε αγάπη μου χρυσή να μ' αγαπάς θα πάψεις;

EKEΙNH
Στο έχω πει αγαπούλα μου-θες να τ' ακούσεις πάλι;

ΕΚΕΙΝΟΣ
Ναι! Πες το μου αγάπη μου. το λες ωραία τόσο...

ΕΚΕΙΝΗ
Όταν θα πάψει ο ουρανός γεμάτος με ρουκέτες
πύραυλους, διαστημόπλοια κι αεροπλάνα να 'ναι.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Ω! Τι γλυκά τα λόγια σου που είναι αγαπούλα!
Κι τι όμορφα που αντηχούν! Σαν από ηχείο μέσα
της πιο ψηλής πιστότητας ηχούνε!

ΕΚΕΙΝΗ
                                                         Ω! Καλέ μου!
Δεν το ’λεγα ν’ αξιωθώ κάποιος να εγκωμιάσει
τόσο πολύ τα λόγια μου. Και πες μου άγγελέ μου
πόσο υψηλής πιστότητας;
ΕΚΕΙΝΟΣ
                                           Αχ! Όσο δέκα τζι έι.
ΕΚΕΙΝΗ
(παθιασμένη)
Με λιώνεις γλύκα μου χρυσή! Μα ας μη ρωτήσω πάλι
και τέτοια πάλι μου ειπείς γιατί με παραλύεις.
Τουλάχιστον πάλι ποτέ, όταν η ώρα φτάνει,
να πάμε να ψωνίσουμε. Καλή ’ναι η αγάπη,
αλλά, λατρεία μου γλυκιά, πρέπει να τρώμε κιόλας,
Αλλιώς αντίο κι η ζωή κι ο έρωτας μαζί της.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Λίγο ακόμη ας κάτσουμε αγάπη μου και πάμε.
Θέλω απ’ τα χειλάκια σου ν’ ακούω τα λογάκια
που όπως οι βόμβες αντηχούν στο σπίτι του Καντάφι.

ΕΚΕΙΝΗ
Ορκίσου μου πως όλα αυτά που λες αλήθεια είναι.
Πες μου πως θα κρατήσουνε για πάντα, όπως κρατάει
τη ραδιενέργεια μακριά ένα μας καταφύγιο.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Στ’ ορκίζομαι πως όλα αυτά που βγαίνουν μου απ' το
στόμα
τόσο ειν' αλήθεια όσο πως σε δυο μονάχα χρόνια
ατομικά τηλέφωνα δω πέρα θα ’χουν όλοι.

ΕΚΕΙΝΗ
Αν είναι τέτοια να μου λες, ας κάτσουμε ακόμα.
Και όχι λίγο μοναχά, μα όσο εσύ θελήσεις.
Μίλα μου όμως. Μίλα μου με τις ωραίες λέξεις
που τόσο ηχούν ωραία στ' αυτιά που λέω πως εισ' ο
μόνος
που ξέρει όμορφα πολύ κι ωραία να μιλάει.
Λέγε λοιπόν. Λέγε και συ κι αν κι από με να μάθεις
θες κατιτί, μη μια στιγμή διστάσεις-ρώτησέ με.
Αφού αυτό η αγάπη μας ζητάει, αυτό ας γίνει.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Τι να σου πω αγάπη μου που ό,τι να πω θελήσω
μ' έχει προλάβει η τεχνική και πάντα μένω πίσω.
Καμιά φορά τον έρωτα που 'χω τονε συγκρίνω
με της μεγάλης χώρας μας τις μέγιστες προόδους.
Όμως ευθύς τις βλάστημες τις σκέψεις αποδιώχνω-
όχι, δε γίνεται αυτές καλλίτερές του να 'ναι.

ΕΚΕΙΝΗ
Κι ίδια μ' αυτές να μ' έλεγες πάλι δε θα με γνοιάσει-
μπροστά στο μεγαλείο τους ποιος νους δε θα θαυμάσει;

ΕΚΕΙΝΟΣ
Τα μάτια σου μοιάζουν λαμπρές εικόνες των κομπιούτερς
έτσι όπως εμφανίζονται σε μια τιβής οθόνη.

ΕΚΕΙΝΗ
Τα δάχτυλά σου μοιάζουνε μέγγενη ατσαλένια
όπως αυτή που άδραξε του φεγγαριού τα βράχια
και ως τη γη μας τα 'φερε.

ΕΚΕΙΝΟΣ
                                             Σα λέιζερ ακτίνα
με καίει η ματιά σου. Με μεθάς σα να 'χω πιει χασίσι.
Τα χείλη σου τα ρόδινα έχουνε ώρες ώρες
εν’ άσπρο χρώμα, πελιδνό, σαν των παιδιών το δέρμα
που να πεθαίνουν βλέπουμε από πείνα στην Ασία.
Στους ροζ τους γύρους χάνομαι, καθώς χαμένοι νιώθουν
οι αλλοδαποί που έρχονται να ζήσουν εδώ πέρα.
Κι ως για το στόμα σου καλή-ω! τι να πω για κείνο!
Και σαν πετρέλαιο αργό, πολύτιμο έχεις σάλιο!

ΕΚΕΙΝΗ
Που με αγγίζεις μοναχά, τρέμω σαν Ναγκασάκι
Που έβλεπε την ατομική βόμβα να πλησιάζει.
Κι όταν με σφίγγεις πάνω σου χάνομαι από τον
κόσμο.
Κι η αγκαλιά σου αγάπη μου σαν μέγγενη με κλείνει.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Αγάπη μου θα είμαστε μαζί ώσπου ένα κόμμα
που να μην κλέβει να φανεί.

ΕΚΕΙΝΗ
                                                    Λατρεία μου με λιώνεις!

ΕΚΕΙΝΟΣ
Θα χτίσουμε αντιατομικό, υπόγειο καταφύγιο
και μέσα του η αγάπη μας θ' ανθεί σαν μανιτάρι.

ΕΚΕΙΝΗ
Και θα ’χουμε ένα εξοχικό στη γη επάνω σπίτι
Κι όταν οι βόμβες πάψουνε να πέφτουνε για λίγο,
θα βγαίνουμε απ’ την τρύπα μας ώστε το καυσαέριο
λιγάκι ν’ ανασαίνουμε που θα μας έχει λείψει.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Όταν μαζί μου είσαι συ δε θέλω καυσαέρια.

ΕΚΕΙΝΗ
Αγάπη μου, τόσο λοιπόν μεγάλη αγάπη μου ’χεις;

ΕΚΕΙΝΟΣ
Κι ακόμα μεγαλύτερη. Κοντά σου θα μπορούσα
να ζήσω έστω ακόμα κι αν μου λείπαν οι ληστείες,
η διαφθορά και η τιβί. Ακόμα και οι φόροι.

ΕΚΕΙΝΗ
Ω! Με σκοτώνεις! Με μεθάς! Τι θα μπορούσα τάχα
να πω κι εγώ ισάξιο με όσα τώρα ακούω...

ΕΚΕΙΝΟΣ
Φτάνει χαρά μου πou ακώ τους χτύπους της καρδιάς σου-
σαν βόμβα τρομοκρατική καθένας τους μου μοιάζει.

ΕΚΕΙΝΗ
Τόσο λοιπόν ξεπέρασε της ασφαλείας τα όρια
και τόσο είναι αμέτρητη η αγάπη σου για μένα;

ΕΚΕΙΝΟΣ
Κι αμέτρητη κι ατέλειωτη! Γιατί μη σου ξεφεύγει,
πως παντρεμένοι είμαστε για τρεις ημέρες τώρα.
Και πως αφότου μέρες δυο πιο πριν σ' έχω γνωρίσει,
δεν έλειψε ο έρωτας καθόλου από τους δυο μας.

ΕΚΕΙΝΗ
Ω! Πώς να περιγράψω εγώ το κάθε αγκάλιασμά μας...
Σα δύο να συγκρούονταν του Έκτου Στόλου πλοία.
Ή με δυο πύργους δίδυμους δύο αερολάνα.
Ή σαν να πέφτει στον γκρεμό αμάξι πoυ o σωφέρ
του
ήπιε πολύ και μέθυσε κι ακόμα τ' οδηγάει.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Είσαι σαν γκόβερνο για με που όλα μου τα ξέρει.
Και σαν κομπιούτερ που όλα μου κατέχει τα
στοιχεία.
Και δεν μπορώ να σου κρυφτώ-και μια πετρούλα
ακόμα
πα’ στο φεγγάρι να ’μουνα, μ' εκατοστού ακρίβεια
στον πύραυλό σου εύκολο θα 'ταν να με χτυπήσει.

ΕΚΕΙΝΗ
Ω! Πόσο διάφορο εγώ το πράγμα αυτό το βλέπω!
Αλλά και πόσο δείχνει αυτό το πόσο σ’ αγαπάω
και πόσο συ με αγαπάς, αφού τόσο καθένας
κοντά στον άλλο βρίσκεται χωρίς να το γνωρίζει!
Γιατί εγώ αιστάνομαι σα διαστημόπλοιο να 'μαι
που μέρες τρεις κίνησε πριν και που όλο ταξιδεύει
μες στ' αχανές το άπειρο. Και το άπειρο εσύ 'σαι.
Και κάθε τόσο συναντώ και σου γνωρίζω κάτι-
και δε μου φτάνει μια ζωή καλέ να σε γνωρίσω.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Ω Πόθοι μου που βράζετε σαν άζωτο υγρό
και που θα βράζετε έστω κι αν, κορμί θα 'χω σκεβρό!
Σιγήστε λίγο. Κάνετε πως λίγο δεν ακούτε
το τι το στοματάκι αυτό το ίδιο με κρατήρα
που υδρογόνου βόμβα ανοι’, τόσα για μένα λέει.

ΕΚΕΙΝΗ
Ηλεκτροφόρα αγάπη μου καλώδια τα μαλλιά σου
όπως αυτά που κουβαλούν του ηλεκτρισμού το δώρο
για τις βιομηχανίες μας. Κι ειν' το δικό μου χέρι
το υπουργείο Ενέργειας που όλα συντονίζει.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Δε θα ξεχάσω αγάπη μου ποτέ αυτό που είπες.

EKEΙNH
Δε στο είπα εγώ καλέ μου.
Τόσο έχουμ' ένα γίνει
που εσύ 'σαι που μιλάει
με το στόμα το δικό μου.
Αν μου φύγεις κάποια μέρα
τη στιγμή την ίδια εκείνη
θα πεθάνώ δίχως άλλο.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Μη για χωρισμό καλή μου
αναφέρεις για τους δυο μας.
Θα ’μαστε μαζί για πάντα.
Όπως η ντροπή τελείως
έχει από τον κόσμο λείψει,
όπως αιωνίως θα παίζουν
οι τιβί γελοία έργα,
όπως πάντοτε οι κυρίες
ντροπαλές και φοβισμένες
θα κρυβόνται απ τον εαυτό τους
κι όχι στους κυρίους θα λένε,
όπως οι άνθρωποι για πάντα
κλέφτες θα 'ναι και αγύρτες,
όπως θα 'ναι η Γαλλία
σωβινίστρια και κούφη,
κι όπως άφραγκοι για πάντα
οι ποιητές της γης μας θα 'ναι,
έτσι πάντα και για μένα
μια γυναίκα θα υπάρχει:
Συ καλή μου! Και αιώνια
θα 'μαι δίπλα σου-κοντά σου!

ΕΚΕΙΝΗ
'Οπως πάντοτε οι πλούσιοι
τους φτωχούς θα βασανίζουν,
όπως αδικοχυμένο
θα 'ναι πάντοτε το αίμα,
όπως πάντα η καλοσύνη
για βλακεία θα μετράει,
όπως πάντα, άσχετοι κάποιοι
ποιητές θα λεν πως είναι
και μαζί τους θα γελάνε
παρδαλά και μη κατσίκια,
όπως πάντα οι αηδίες
θα ποζάρουν για σοφίες,
όπως πάντα το γαϊδούρι
θα ’χει υπομονή και πείσμα
κι όπως το Βορρά για πάντα
η βελόνα θα μας δείχνει,
έτσι πάντοτε καλέ μου
θα 'μαι δίπλα σου-κοντά σου.

ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΌ
Ω! Τι σπάνια ευτυχία
που τους δύο μας κατέχει!
Ω! Πώς θα 'μαστε οι δυο μας
αιωνίως ερωτευμένοι!

ΕΚΕΙΝΟΣ
Μ’ αγάπη μου ας συνέλθουμε
για λίγο απ’ την αγάπη
κι ας πάμε να ψωνίσουμε.
Όσο πεζό κι αν είναι
ειν' όμως απαραίτητο.
Ετούτο το στομάχι
για να μας κάνει το κορμί
γερό σαν το δικό μου
κι όπως εσένα όμορφο,
να ταϊστεί γυρεύει.

EKEΙNH
Ω! Ναι! Ας πάμε αγάπη μου!
Kι όταν θα ξαναρθούμε
μ' άλλα φιλιά και αγκαλιές-
με νιες χαρές μεθούμε.

(Σηκώνονται και πηγαίνουν προς την πόρτα. Στέκουν μπροστά της και φιλιούνται)

ΕΚΕΙΝΟΣ
Πήρες αγάπη μου λεφτά;

ΕΚΕΙΝΗ
Δεν πήρα-όχι, καλέ μου,
σήμερα είναι η μέρα σου-
θυμάσαι;-να πληρώσεις.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Πλήρωσα χτες αγάπη μου-
αυτό δεν το θυμάσαι;

ΕΚΕΙΝΗ
Ναι, το θυμάμαι αγάπη μου,
αλλά θυμάμαι ακόμα
ότι εγώ επλήρωσα
δύο φορές συνέχεια-
μία προχτές, κι αντιπροχτές
η δεύτερη-θυμάσαι;
τo πορτοφόλι σου εδώ
το είχες ξεχασμένο.
(τα χέρια τους χωρίζονται)

ΕΚΕΙΝΟΣ
Μα τα λεφτά που έδωσες
αμέσως στα 'χα δώσει
στο σπίτι όταν γυρίσαμε.

EKEΙNH
Όχι αγάπη μου, όχι.
Ήταν η τράπεζα κλειστή
και δεν είχες παρμένα.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Θυμάμαι πως στα έδωσα.
Είχα στο σπίτι λίγα.

ΕΚΕΙΝΗ
Δεν τα ’δωσες!

ΕΚΕΙΝΟΣ
Στα τα ’δωσα!

EKEΙNH
Δεν τα 'δωσες σου λέω!

ΕΚΕΙΝΟΣ
Θυμάμαι ακόμα το ποσό-
εξήμισυ δολάρια.

ΕΚΕΙΝΗ
Ναι, αλλά δε μου τα 'δωσες.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Στα 'δωσα και το ξέρεις.

EKEINH
Ώστε λοιπόν λέω ψέματα;

ΕΚΕΙΝΟΣ
Έτσι μου μοιάζει εμένα.

ΕΚΕΙΝΗ
Ψεύτη να πεις τα μούτρα σου.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Εγώ δεν είμαι ψεύτης.

EKEINH
Δεν είσαι ψεύτης μοναχά,
παρά και κλέφτης είσαι,

ΕΚΕΙΝΟΣ
Ώστε έτσι;

EKEΙNH
Και χειρότερα.
Δώσε μου τα λεφτά μου!

ΕΚΕΙΝΟΣ
Σου τα 'δωσα, Παράτα με.

ΕΚΕΙΝΗ
(Τον πιάνει από το γιακά και τον τραντάζει)
Αλήτη τα λεφτά μου!

ΕΚΕΊΝΟΣ
Άσε με βρώμικο τσουλί
γιατί θα το πληρώσεις.

ΕΚΕΙΝΗ
Δος τα λεφτά μου.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Άσε με!

ΕΚΕΙΝΗ
Δος τα λεφτά μου λέω.

ΕΚΕΙΝΟΣ
(τη χτυπάει)
Παλιοβρωμιάρα!

ΕΚΕΙΝΗ
Τι έκανες; Συ χτύπησες εμένα;
(ορμάει πάνω του. Αλληλοχτυπιούνται. Τέλος χωρίζουν)

ΕΚΕΙΝΟΣ
Πουτάνα φύγε από δω
γιατί θα σε σκοτώσω...

ΕΚΕΙΝΗ
Δε φεύγω από το σπίτι μου.
Να φύγεις συ αλήτη.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Φεύγω. Και αύριο πρωί
πάω για το διαζύγιο.

EKEINH
Χίλιες φορές κι ακόμα μια.
Χάσου από δω βρωμιάρη.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Είσαι το ασχημότερο
του κόσμου όλου πλάσμα.

ΕΚΕΙΝΗ
(Τoυ πετάει ένα βάζο)
Θα σου τα πάρω τα λεφτά
που μου χρωστάς.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Γαμήσου.

ΕΚΕΙΝΗ
(ορμάει επάνω του)
Θα σε σκοτώσω. Σε μισώ.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Περσότερο από μένα;
(βγαίνει και κλείνει την πόρτα δυνατά πίσω του)

ΕΚΕΙΝΗ
Να πας στο διάολο κάθαρμα.
(εκείνος στέκεται απέξω από την πόρτα για ν' ανάψει ένα τσιγάρο, ενώ εκείνη παίρνει έναν αριθμό στο τηλέφωνο)
Εμπρός!.. Γεια σου μωρό μου... Είμαι σε διάσταση... Περιμένω το διαζύγιο. Δεν ξέρεις πόσο μου 'λειψες…Ελεύθερος απόψε;.. Τι ώρα;..
(έξω περνάει η ΑΛΛΗ στο δρόμο.)

ΕΚΕΙΝΟΣ
(στην ΑΛΛΗ)
Ωραία μέρα σήμερα!

ΑΛΛΗ
Ωραίες οι μέρες όλες.

ΕΚΕΙΝΟΣ
Για μένα έχει διαφορά.
Έρχομαι από τα βόρεια.
(προχωρούν μαζί βγαίνοντας από τη σκηνή)

ΑΛΛΗ
Δουλειές;

ΕΚΕΙΝΟΣ
Ναι. Είμαι διευθυντής
Μεγάλης εταιρείας…

ΑΛΛΗ
Πόσο μεγάλης;

ΕΚΕΙΝΟΣ
Εκατό
Χιλιάρικα το μήνα.
Να σε κεράσω ένα ποτό;

ΑΛΛΗ
Σπίτι σου ή στο δικό μου;
(Βγαίνουν. Τα λόγια δεν ακούγονται πια)

ΑΥΛΑΙΑ