ΤΟΥ ΣΥΡΜΟΥ

Όλοι έχουμε περιόδους μ΄ ενδοστρέφεια κι εξωστρέφεια
αναλόγως με τα γούστα κι αναλόγως με τα κέφια.
Πότε λιώνουμε στο κλάμα πότε ακράτητα γελάμε
κι ή μας πιάνει μουγγαμάρα ή ασταμάτητα μιλάμε.

Πότε μέτριο τονε θε 'με τον καφέ πότε γλυκύ.
Να βρισκόμαστε ζητάμε ποτ' εδώ και ποτ' εκεί.
Για τους ίδιους τους ανθρώπους όταν κάποιος μας ρωτά
πότε είμαστε υπέρ τους πότε είμαστε κατά.

Πότε θέλουμε μονάξα πότε θέλουμε παρέα.
Πότε όλα είναι σκάρτα πότε όλα ειν' ωραία.
Και το ρόφημα το ίδιο ή πολύ θα μας αρέσει
ή ζητάμε απ' το γκαρσόνι να το πάρει από τη μέση.

Κι αν θα πεις για τα γραφτά μας δίχως άλλο είναι καλά.
Μα η διάθεση την άλλη τη στιγμή πάλι χαλά,
κι όχι πια-δε μας αρέσουν-τι στιχάκια του συρμού-
δε θα κόψουμε ποτέ μας κεφαλές εμείς Ερμού.

Κι η ζωή μας είναι όλη μια στο κρύο μια στη ζέστη:
ή "Ζωή" θ' ακούς "εν Τάφω" ή θ' ακούς "Χριστός Ανέστη".
Κι επειδή χαρά και λύπη δεν κολλούν να κάνουν κράμα
και ο Χάρος θα μας έβρει ή στο γέλιο, ή στο κλάμα…