ΑΣ ΕΡΘΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ…

 

Κάθε χρονιά Δεκέμβρης όταν μπαίνει

Τρέμω Χριστούγεννα μη και δε ’ρθούνε-

Μη δε φανεί ο Χριστός στην Οικουμένη

Και μύριες έγνοιες τότε με πονούνε.

 

Σα λείψει ο Χριστός δύναμη άλλος

Ποιος θα ’χει τάχα το φτωχό να πείσει

Όταν τόνε ραπίσει ο μεγάλος

Και τ’ άλλο μάγουλό του να γυρίσει;

 

Λεφτά πώς θα γεμίζουν οι παπάδες

Αφού οι εκκλησίες πια θα κλείσουν;

Ποιος θα ευλογεί των πλούσιων τους παράδες

Ώστε παράδες κι άλλους να γεννήσουν;

 

Δίχως της Κόλασης τώρα το φόβο

Θα περισσέψουνε οι αμαρτίες

Κι αναβροχιά-το χέρι μου το κόβω -

θα μας ρημάξει δίχως λιτανείες.

 

Πάνε τα Ευαγγέλια, όσιοι κι άγιοι,

Άχρηστα τα Ορατόρια κι ο "Μεσσίας",

Σταυρώσεις, Αναλήψεις, Τάφοι Άδειοι,  

Και πίνακες μιας Τέχνης θαυμασίας.

 

Και είναι η  ελπίδα μου η μονάχη-

αν γίνει κάποτε το απευκταίον-

ότι θα τρέξουμε όλοι εν τάχει

και θεό  έναν  ευθύς θα  βρούμε  νέον.