«ΠΟΡΝΗ» ΤΕΡΜΑ
(Γιατί σταμάτησα να βάζω σε συνέχειες την «ΠΟΡΝΗ» μου στο περιοδικό στο Λος Άντζελες)

«ΠΟΡΝΗ» τέρμα και λυπάμαι
Φίλοι μου αγαπητοί
Αν θα πλήγωνε κανέναν
Η απόφαση μου αυτή.

Αλλά αλλιώς δεν το μπορούσα
Όπως θα σας πω να κάνω-
Στην αγάπη σας για μένα
Σας ορκίζομαι επάνω.

Πριν πεντέξη μέρες ήρθε
Και με βρήκε η Ελένη
Του Μενέλαου η γυναίκα
Η ωραία και ξακουσμένη.

Στού Μενέλαου είχε δέσει
Το λαιμό ένα λουράκι
Κι από κει τόνε τραβούσε
Σαν να ήτανε σκυλάκι.

Και μου είπε: "Κύριέ μου
Ποιος δικαίωμα σας δίνει
Κι έχει τίτλος τ’ όνομά μου
Ποιητικού σας έργου γίνει;

"Ελενίτσα μου" της λέω
"Μη μωρό μου με πληγώνεις-
Ποιανού έργου;»  Και μου λέει
Αγριόφωνα: "ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ!"

"Μα",  της λέω, «τι σχέση έχει
Ω! μελιρροούσα γύναι
Τ’ όνομά σου με την «ΠΟΡΝΗ»;
Και μου λέει: «Κι εγώ τ' είμαι;»

«Ακουσε». της λέω, «γλύκα,
Κι αν ακόμα αποφασίσεις
Και τον τρίτο τον παγκόσμιο
Πόλεμο να ξεκινήσεις,

Ούτε τίτλο του αλλάζω,
Ούτε το έργο σταματάω
Σε συνέχειες να το βγάζω.
Και, μαμζέλ, σε χαιρετάω.»  

Με μανία τότε εκείνη
Μιά τραβώντας το λουρί
«Πάμε Μεν» λέει του αντρός της
Που για λίγο να πνιγεί.

Α! Σκληρό είμαι καρύδι
Και καμιά του κόσμου τσούλα
Δεν μπορεί την πίστη που έχω
Να μ’ αλλάξει ούτε στιγμούλα.

Και ο Πάπας μου ’χε κάνει
Τηλεφωνική μια κλήση
Και μου είπε: «Μίο φίλιο
Η εκκλησία θα σ' αφορίσει

Αν τοιαύτα επιμένεις
Στο περιοδικό να γράφεις
Και τους ρόλους να μπερδεύεις
μεταξύ σύκων και σκάφης.

Μία ήτανε η Εύα
Κι όχι δύο –ευτυχώς.
Και του θεού μας ήτο κτίσμα.
Κι αυτό είναι γεγονός.»

«Μα κι αν Πάπα μ' αφορίσεις
Γνώμη όμως δε θ’ αλλάξω
Κι όπως η Δημιουργία
Έγινε θα το φωνάξω.

Κι αν εσύ, ενώ δεν πρέπει,
Την Αλήθεια τη φοβάσαι
Απ’ την Έδρα σου κατέβα-
Δε σου πρέπει Πάπας να ’σαι.»
 
Τότε θύμωσε ο Πάπας
Και μου λέει όλο πείσμα:
«Βλέπεις τούτο το μαχαίρι;
Να! Θα κάνω  κι άλλο Σχίσμα!»

Και με δίχως σκέψη άλλη
Στον αέρα μια τραβάει
Και στα δύο εχωρίσαν
Και ματώσανε τα χάη.

Τι να κάνω η σοφή του
αφού έτσι κάρα θέλει;
Και τι κάνουνε στη Δύση
Γιατί πρέπει να με μέλει;

Μα εδώ δε σταματήσαν
Οι πολλές οι αντιδράσεις
Και οι τόσες που με βρήκαν
Για την «ΠΟΡΝΗ» μου αιτιάσεις.

Γυναικείοι δεκαπέντε
Σύλλογοι τηλεφωνήσαν
Και φωνάζοντας αγρίως
Μου ’πανε πως με μηνύσαν

Επειδή την «ΠΟΡΝΗ» εκδίδω.
Μα η δίκη πλάκα θα ’χει:
Δεν εκδίδω εγώ την ΠΟΡΝΗ
Μα εκδίδεται μονάχη.

«Κι αν μηνύσεις όχι δέκα
Αλλά κι  εκατό θα φάω
Θα συνεχιστεί η «ΠΟΡΝΗ»
Στους Συλλόγους απαντάω.

Και ο Σύνδεσμος του Ελ Ει
«ΙΕΡΟΔΟΥΛΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ»
Ενα γράμμα μούχει στείλει
Μ’ εξηνταεννιά σελίδες

Και με βρίζει, γιατί, λέει,  
Με την «ΠΟΡΝΗ» πως διασύρω
Την υπόληψη του κι ότι
Πρέπει να την αποσύρω.

Κι όλο έπιανε το γράμμα
Μοναχά μισή σελίδα
Και οι άλλες-τέτοιο πράγμα
Πρώτη μου φορά το είδα-

Ηταν όλο πάνω ως κάτω
Με υπογραφές γεμάτες
Είτε άσχημες ή ωραίες
Είτε στέκες ή αφράτες.

Κι Τσιλέρ πήρε, η δραστήρια
Της Τουρκίας πρωθυπουργίνα,
Και μου λέει: «την ΠΟΡΝΗ κόψε
Ή θα μπούμε στην Αθήνα».

«Και δε μπαίνετε;» της λέω.
"Μπείτε και ποτέ μη βγείτε.
Κείνο που με νοιάζει εμένα
Στο Λος Αντζελες μην μπείτε".

«Θα χαρίσουμε την Κύπρο
Στην Ελλάδα. Δε σε μέλει;»   
Και εγέλασα: «Ποιός είπε   
Πως αυτό η Κύπρος θέλει;»

«Βρε Γκιαούρη μήπως θέλεις   
Να σας δώσουμε την Πόλη;
Να! Την «ΠΟΡΝΗ» σου σταμάτα   
Και δική σας είναι όλη».

Τίποτα εγώ. «Μη θέλεις   
Το κορμί μου να γλεντήσεις;   
Ελα. Μα τα θήλεα όλα   
Πόρνες μη τα καταντήσεις".  

Μούπε κι άλλα σαν και τούτα    
Μα δε μ’ ένοιαξε καθόλου       
Και τις προσφορές της όλες     
Εστειλα κατά διαόλου.   

Και το ίδιο έχω κάνει
Και με άλλες ενοχλήσεις,  
Και με άλλες σαν και τούτες
Αντι-ΠΟΡΝΗκές αιτήσεις.

Και η ΠΟΡΝΗ ακωλύτως
Όλως θα συνεχιζόταν
Και θα φώναζε σε όλους
Τη Μεγάλη Αλήθεια, όταν…

…Όταν ήρθε χτες το βράδυ
Και το στόμα του το λάγνο
Ακουμπώντας στο αυτί μου
Μου ψιθύρισε το σπλάχνο:

«Αν την ΠΟΡΝΗ συνεχίσεις
Δε θα με ξαναφιλήσεις!»
Μπρος σε τέτοιες εξηγήσεις
 Δε φτουράνε αντιρρήσεις

Και γι αυτό είναι που σας λέω
Πως αλλιώτικα να κάνω
Δε μπορούσα-κι όρκο παίρνω
Στην αγάπη του επάνω.

                    ---