Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Β. Β.

Ποζάρει σκεπτόμενος: «νυν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος.»
Πόρρω ατενίζει.
Ως εις το άπειρον.
Ή ως να ορά τι μη ορατόν υπό κοινών θνητών.

Γαλήνιος
και πλήρης αφέσεως από των γηίνων φθαρτών.

Υπό τους πόδας του πατώνται
(η φωτογραφία κεφαλή εστίν)
απορριμέναι ως ευτελείς
αι επίγειαι δάφναι. Δι εκείνον
τα «βαϊα των φοινίκων» είναι προορισμένα.  
Και τα Χερουβείμ κραδαίνοντάς τα εις τας χείρας των
αναμένουσιν ίνα τον υποδεχθώσιν.

Και αληθώς του αρμόζουσιν αι τιμαί πάσαι.
Έτερος τίς αν όχι ο Β. Β.θα ηδύνατο να φωτογραφηθεί
τοιουτοτρόπως ποζάρων;
Έτερος τίς εκ των θνητών
τὸν αγώνα τὸν καλὸν ἠγώνισται, τὸν δρόμον τετέλεκεν, τὴν πίστιν τετήρηκεν;
Έτερος τίς
όλων αναίτιος και όλως αλάνθαστος;