"ΜΑΧΑΙΡΙ"

Κύριε Ελύτη
κύριε Ρίτσο
συνταγματάρχα Σεφέρη
και σεις οι άλλοι
οι μικροί και οι μεγάλοι ποιητές
όλοι οι νανουριστές εσείς
του λαού
που με υψηλά ιδανικά
και μ’ όνειρα τονε μαυλίζετε
για να μπορούνε άνετα να τόνε κλέβουν
και να τόνε σκοτώνουνε τ’ αφεντικά σας,
σε σας,
με τ’ άλλα τα βραβεία σας μαζί
εγώ σας δίνω
και κείνο
του Μέγα Λαϊκού Εξουδετερωτή.

Με την ωραία σας ποίηση
στεφάνια δάφνινα εσείς κερδίζετε από φύλλα
που με το αίμα είναι θρεμμένα των θυμάτων σας.

Αναπαυτείτε εν ειρήνη.
Καλά δουλέψατε.
Κι η ιστορία της εκμετάλλευσης των λαών,
την πέννα σας δανείζεται και ωραία γράφει.

Σας βλέπω πάνω στους σαθρούς σας θρόνους
ειρωνικά να με κοιτάτε.
Και :φκιάσε κι εσύ κάτι, να μου λέτε.
Μα έγνοια σας
Της δάφνης μάσησα κι εγώ τα φύλλα
κι είπα κι εγώ εκείνο που μου ταίριαζε.
Μα κι «α» ένα μονάχα να ’χα αρθρώσει
αίματα θα ’σταζε.
Και όταν έγραφα το «μα…»
Σε «μάτια» δεν εγύριζε και σε «μαρίνες»
αλλά «μαχαίρι» εζωγράφιζε
Για κόψιμο λαιμών ακονισμένο.