ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ

Στου νεκροταφείου το πλατύ αλώνι
η μελαγχολία την καρδιά πλακώνει.
Κάθε τάφος πλάκα και σβηστό καντήλι
κι έναν τρόμο γύρω η νυχτιά έχει στείλει.

Στο σκοτάδι κάτι φωτοσκιές κινούνται.
Τάχατες αξύπνητα οι νεκροί κοιμούνται
ή ασώματοι κι αγνοί όπως θέλουν να 'ναι
βγαίνουν απ’ τους τάφους τους κι άσκοπα γυρνάνε;

Κι όπως νύχτωσα εδώ για να τους μιλάω
κάτι σκιές τώρα θολές δίπλα μου κοιτάω
καρφωμένον μ' έχουνε, δεν μπορώ να φύγω
και με ζώνουν τα κορμιά τ' άϋλα λίγο λίγο.