Αν σ’ αγαπώ με ρώτησες
Και πήρα ένα σύννεφο
 Και σου ’γραψα το ναι.
Πόσο;  με ρώτησες ξανά
Και σου ’δειξα τον ήλιο
Που πάνω απ’ όλα βρίσκεται
και όλα τα φωτίζει.


Και μου ’πες αν σε άφηνα
τι θα ’κανες; για πες μου.
Το φεγγαράκι σου ’δειξα
που ’χουν οι ερωτευμένοι
για τόπο προσκυνήματος
και συντροφιά στη θλίψη τους
σα βγούνε προδομένοι.

Έτσι με ήλιο ή με βροχή
Εμένα θα θυμάσαι
Και τη μεγάλη αγάπη μου.
Κι αν με αφήσεις θα σου λέει
πικρά το φεγγαράκι
ξυπνώντας σε απ’ τον ύπνο σου
που άδικα κοιμάσαι
«καταραμένη νάσαι».