ΜΕΓΑΛΕ ΔΡΟΜΕ…

Τούτο τον καιρό, που ο ήλιος κρύβεται
για να ξεφύγει από την παγωνιά μου,
τούτο τον καιρό,
που θηρία πια δεν ζωγραφίζω
στα ρούχα μου πάνω, ούτε στους τοίχους
τους λοξούς της σπηλιάς μου,
με τη σκέψη μου όλη
για να σε φανταστώ
μέσα στη νύχτα αγωνίζομαι
Μεγάλε Δρόμε,
που από την εικόνα μου φτιαγμένος είσαι,
και πού οδηγείς να μάθω,
έτσι καθώς βουβός, απάτητος,
με τα μεγάλα σου φώτα όλα αναμμένα καρτερείς,
σαν σελίδα βιβλίου που πάνω της
γραμμένος ο νόμος σου είναι.