Τσιγγάνες-οι ελεύθερες

Για σπίτι σκηνή που γοργά τη μαζεύεις
σε άλλονε τόπο να πας σα γυρεύεις,
χωρίς αίμα να ΄χεις σαν άλλους να φτύσεις
η ώρα σα θα  ’ρθει ένα τόπο ν’ αφήσεις.

Εδώ το τσουκάλι, εδώ τα φουστάνια,
εδώ τα πολύχρωμα, ωραία γιορντάνια,
τα ξόρκια, τα ντέφια,οι χάντρες, η φούστα
κι αντίς γι αυτοκίνητο να και η σούστα.

Κι ιδού τες στο δρόμο! Λυγώντας τη μέση,
λυγώντας το σώμα που λες και θα πέσει,
τραβάνε στου ήλιου τους όλα τα μέρη,
κανείς απ΄τους σκλάβους εμάς που δεν ξέρει.

Και λεύτερες πάντα κι απ΄όλα κομμένες
κι η μία την άλλη μονάχα δεμένες
τραβούν μ΄ αξιοπρέπεια το δρόμο του Ανθρώπου
που εμείς καταλούμε στα νύχια όποιου τόπου.