ΤΟΣΟ ΕΙΝ' Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΔΥΝΑΜΟΣ

Τόσο ειν' ο άνθρωπος αδύναμος
που δεν μπορεί να ζήσει μόνος-
για ζωή στα πέρατα του σύμπαντος
ψάχνει αδιακόπως κι επιμόνως.

Τόσο φοβάται που ζητάει
παρέα να 'βρει μες στα χάη
και με αγωνία όλο γυρεύει
φως μες στης νύχτας τα ερέβη.

Μα η μοίρα έχει άλλα ορίσει-
έχει πολύ περιορίσει
τη δυνατότητα για κάτι
πέρα από κει που φτάνει μάτι.

"Άνθρωπε", λέει, "όλα κάνε τα
θα ‘ναι αφιλόξενη η γη σου'
τότε θα νοιώσεις μόνον άνετα
φίλη αν εμένα έχεις πιστή σου".