ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗ

Νίκο,εδώ που αποφεύγει ένας τον άλλο
Σαν τη χολέρα, την πανούκλα ή την κόρυζα
θάτανε λέω ένα χάσιμο μεγάλο
Μονάχα έστω αν 'σένα δεν εγνώριζα.

Και να σε δω για τούτο ανάγκη δεν εστάθη
Φτάνει που είδα στο ΥΠΕΡ λίγα σου ποιήματα-
Κανείς εικάζει για της θάλασσας τα πάθη
Από τ’ αντρειωμένα της τα κύματα.

Μες στην ψυχή μας τα ποιήματα σου ιαίνουν
Κάποια πληγή της πως υπάρχει που δεν ξέραμε
Και οι στιγμές μας έτσι οι άπονες πληθαίνουν
λες και λιγαίνουν όσα υποφέραμε.

Τάχα γιατί; Ποια κρύβει δύναμη ο λόγος
Που ξεσκεπάζει της ζωής μας την προσποίηση;
Δεν ξέρω. Μα δεν πρέπει μου για τούτο ψόγος:
Μια Αγάπη (η πιο μεγάλη) και η ποίηση.