ΤΑ ΜΑΤΑΙΑ

Σήμερα ο Ντέηβ ο μάνατζερ
με πήρε απ’ τη δουλειά μου
Κι εκτάκτως μούπε ήθελαν
εκεί τη βοήθειά μου.

Πήγα. Και δούλεψα πολύ.
Μα άλλη είν' η ουσία.
Είναι που δείχνει η κλήση αυτή
πως έχω κάποια αξία.

Τον εαυτό μου ας μην μπορώ
γι αυτό να τόνε πείσω
Κάπου σ’ αυτόν μπορώ κι εγώ
τον κόσμο να βοηθήσω.

Κάποιος σ’ αυτή πάνω τη Γη
 κάτι από με προσμένει.
Κάποια εργασία και για με
είναι προορισμένη.

Ένα δεν είμαι άχρηστο
και ξοφλημένο πλάσμα.
Δεν είν' αυτό που τραγουδώ
το κύκνειό μου άσμα.

Βάρος μπορώ κάποιο μικρό
ακόμη να σηκώσω-
Κάτι στους τόσους που ζητούν
μπορώ κι εγώ να δώσω.

…Αλλά κι αυτήνε τη ζεστή
και θριαμβική μου σκέψη
Με ματαιότη ήρθε η σκιά
Εκείνης να τη στέψει

Και όπως σβήνει κάθε μου
ελπίδα μες στη ζήση
Κι αυτό μου το λαχτάρισμα
ήρθε μ' ορμή να σβήσει:

Αφού Εκείνη από με
τίποτα δε ζητάει
Στους άλλους όποιο δόσιμο
καθόλου δε μετράει.
 
Αφού η  Ντόρα  μου μπορεί
και ζει χωρίς εμένα
Ολα όσα δίνω μάταια,
κενά, σαν μη δοσμένα.

Λις Άντζελες Χιουζ Μάρκετ 1990