ΡΟΝΤ  ΑΪΛΑΝΤ

Τρεις χιλιάδες  μίλλια μακριά..
Πώς  μίκρυνεν ο κόσμος. 
Τρεις χιλιάδες μίλλια μακριά,και όμως
Σήμερα στο μαγαζί
Μπαίναν αμίλητοι οι πελάτες.
Χωρίς να βλέπουν τις τιμές ψωνίζαν
Και   "paper"  ;oταν ρωτιούντανε  "ή plstic?"
Δεν απαντούσανε-δε γνιάζονταν.

Σφιχτές ψυχές
Χείλη  σφιχτά σα νούφαρα του Αδη.
Σε κάθε  τους ανάσασμα η έκρηξη ακουγόνταν-
Με ξεκούφαινε-
Η έκρηξη πουσ κότωσε αθώους ανθρώπους
Που πλήγωσε το σκώτι της Αμερικής
Και  της εμούδιασε όλα της τα νεύρα.

Κλαίνε οι απαλόθρηνες Γαλλίδες.
Οι  Αμερικάνες κλείνουν την καρδιά τους.
Η γη απολυμαίνει τον αέρα της
για να μπορέσει να δεχτεί και αύριο τον ήλιο-
για τους ζωντανούς.

Σφουγγίζουμε τα μάτια και τα στρέφουμε
στη ματωμένη θάλασσα του νέου Λονγκ Αΐλαντ-
του ύστερα απ’ τη φρίκη.
Και  βλέπουμε το πρόσωπό μας όλο ένα στόμα
Που πελιδνό και  άφωνο κραυγέι μ'  όση δύναμη:
όχι στην τρομοκρατία!
Αυτό όμως άραγε αρκεί;