ΤΑ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΑ

Μόνος πάλι.
Φωνή γύρω καμία.
Ο Χρόνος
στα τέσσερα διπλωμένος
στη μέσα τσέπη του σακακιού του.

Τίποτα.
Ούτε καταφυγή πραγμάτων.
Ούτε υποκρισία συγγενών.
Ούτε φαντάσματα ζώντων.
Ούτε ψιθυρίσματα ερωτικά.

Τίποτα.
Όπως κάποτε.

Τότε,
πριν μια βελονιά τον κεντρίσει
θυμίζοντάς του όλα εκείνα
τ' αποτρόπαια
ν' απλωσει
στα μάτια του μπροστά.