ΞΑΠΛΩΜΕΝΟΣ

Στρίβω δεξά και γερνούνε τα δέντρα.
Στρίβω ζερβά-τραβάν από την άλλη.
Ξαπλώνω κι από πάνω μου τα βλέπω.
Κρεμιέμαι από τα πόδια και τουμπάρω;
Το ίδιο και τα σπίτια κι οι άνθρωποι.
Στρέφω τα μάτια κι έσβησε ο ήλιος.
Τα κλείνω κι όλα γύρω αφανίζονται.
Κι αφού και ζωντανός όντας ακόμα
Όλο τον κόσμο χάνω και αλλάζω,
Όταν αποφασίσω να πεθάνω
Ολα στο τίποτα θα τα γυρίσω.