ΑΥΤΟΠΥΡΠΟΛΗΣΗ

Περιβρεγμένος με το εύφλεκτο υγρό καθώς τα κάρβουνα
(εκεί που ψήνουμε, στις εξοχές),
με κίνηση μια σίγουρη το σπίρτο ανάβει.

Κι όλος μια φλόγα.

Λίγα βήματα μονάχα κάνει, ορθός,
και κάθε βήμα του τη γη τραντάζει
σαν όπως ο Λένιν όταν ζούσε
μιλώντας ετράνταζε.

Και πέφτει.

Οι φλόγες τρώνε ως και τη φωνή του.
Αμίλητος.
Ακούει μόνον.
Ακούει μιλήματα που έρχονται από μακριά.
Από τους κόσμους που για κείνους πυρπολήθηκε.

Και λιώνει.
Λιώνει καθώς χρυσάφι σε χυτήριο
προτού δεθεί σε σχήματα πολύτιμα
ελκυστικά.