Οι δημοσιογράφοι πληρώνονται με πολλά λεφτά, διαβάζω στα μπλογκς.
Γιατί να μην πληρώνονται; Είναι το ένα από τα δύο πόδια με τα οποία περπατεί περήφανα και αδιάντροπα η διαφθορά, κουβαλώντας στους ώμους της την εξαθλίωση του λαού.
Υπερβάλλω; Ναι, θα πούνε οι καπιταλιστές. Όχι, θα πούνε οι σκεπτόμενοι άνθρωποι.
Ας εξηγήσω το όχι τους αυτό.

Α΄
ΔΕΝ ΛΕΝΕ: ο τάδε υπουργός έκλεψε τόσα.

ΑΛΛΑ ΛΕΝΕ:
υπεγράφη η σύσταση επιτροπής….
ή
 ύστερα από σύσκεψη παραγγέλθηκαν τόσα τανκς….
ή
ο υπουργός παρεβρέθηκε….κλπ.

Β΄

-ΛΕΝΕ: «ύστερα από ανάμιξη του ονόματός του στην υπόθεση… ο υπουργός τάδε υπέβαλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό. Ο κύριος πρωθυπουργός έκανε δεκτή την παραίτηση»

ΔΕΝ ΛΕΝΕ: «ο κλέφτης υπουργός τάδε ζήτησε από τον πρωθυπουργό να πάει στο σπίτι του για να φάει με την ησυχία του όσα έκλεψε από την τσέπη σου αγαπητέ τηλεθεατή. Ο κύριος πρωθυπουργός τον έστειλε στο σπίτι του λέγοντάς του «άντε, καλοφάγωτα».

Και όταν η παραίτηση δεν γίνεται δεκτή,
ΛΕΝΕ ότι «ο κύριος πρωθυπουργός παρακάλεσε τον κύριο υπουργό να παραμείνει στη θέση του…»

ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ «ο κύριος πρωθυπουργός είπε στον παρακαλούντα υπουργό «κάτσε κάτου ρε, επειδή γράψανε κάτι αράδες μερικές φυλλάδες θες να φύγεις; Με μπαζούκας να τους βαράμε δεν θα ξυπνήσουν τα κουτάβια ρε συ. Έχει μπόλικο φαί ακόμα. Τι θέλεις, να βάλω κανέναν άλλο που να μην του έχω εμπιστοσύνη και να με καρφώσει; Κάτσε τώρα που τη βρήκαμε, φάε και σταμάτα τις μ……»


Γ΄
όταν μιλάνε για τους νεκρούς και τους τραυματίες στα τροχαία ή στα εργοστάσια,
ΔΕΝ ΛΕΝΕ: «η κυβέρνηση σκότωσε σήμερα στους δρόμους ή στα εργοστάσια τόσους και τραυμάτισε τόσους»,

ΑΛΛΑ ΛΕΝΕ: « σε τροχαία ή στα εργοστάσια  την εβδομάδα αυτή έχασαν τη ζωή τους τόσοι… στα περισσότερα τροχαία δυστυχήματα αίτιο ήταν η υπερβολική ταχύτητα και το οινόπνευμα, στα εργατικά η απροσεξία….»



Γ΄
διαλέγουν να παράγουν και να παρουσιάζουν εκπομπές που αποδυναμώνουν τον πολίτη στην προσπάθειά  του για την επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας που τόσο τον ταλαιπωρούν.




Δ΄
στις συνεντεύξεις που παίρνουν από πολιτικούς και άλλους «υψηλά ιστάμενους» ή «επώνυμους», δεν υποβάλλουν ερωτήσεις που θέλει ο λαός και η φύση της υπόθεσης για την οποία κάθε φορά μιλάνε, παρά του υποβάλλουν αθώες ερωτήσεις και ακολουθούν γενικά την προσυνεννοημένη μεταξύ των δύο τους τακτική, έτσι ώστε ο ερωτώμενος να βγαίνει λάδι σε κάθε περίπτωση.



Ε΄
βοηθάνε με κάθε τρόπο την εκάστοτε κυβέρνηση να κάνει το πλιάτσικό της υπό τον όρο να έχουν κι αυτοί το ανάλογο μερίδιο, κάτι που με ευχαρίστηση τους παρέχουν οι πολιτικοί, σαν αντίδωρο για την κάλυψη και απόκρυψη ή την δικαιολόγηση των πράξεών τους από αυτούς, όπως θα έκανε κάποιος εγκληματίας για τον πουλημένο δικηγόρο του.



ΣΤ΄
την σύμπλευσή τους με το διεφθαρμένο κατεστημένο την ονομάζουν δημοσιογραφία.