ΑΚΟΜΑ ΤΟΝ ΚΑΤΕΧΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ

Ό,τι σκεφτεί ή αιστανθεί
Μεγάλο κι υψηλό κι ωραίο,
Που έχει με πόνο και με πίκρα δέσει,
Ρέει μες απ’ τα λούκια της ψυχής κάτω
Και ρέοντας μεταμορφώνεται.  

Το ακολουθεί με αγωνία
Να σταματήσει  προσπαθώντας
Την ψυχοφθόρα πτωτική ροή
Ή έστω πιο αργή ή να τήνε κάνει.

Μάταια όλα. Αυτό
Ταχύ κάτω φτάνει. Και φτάνοντας εκεί
Βλέπει σε μέλη γυναικεία να ’χει αλλάξει:
Στήθη, αιδοία, γλουτούς και ό,τι άλλο
Μπορεί εργαλείο ηδονής στο χέρι του έρωτα να γίνει.

Να φιλιωθεί δεν το μπορεί μ’ αυτή την αλλαγή του
Και θλίβεται γι αυτήνε και βαρυθυμεί.  

Μα είναι φορές που λέει
Ίσως αυτό να είναι όλο κι όλο
Ζωή ο,τι λέμε. Ίσως αυτή η μεταστροφή
Να είναι ο προορισμός, το μεγαλείο,
Ή έστω η μοίρα του ανθρώπου-
Σε απόλαυση ερωτική να μεταπλάθεται το πνεύμα
Είναι διαδικασία σπανία και ακριβή.