ΔΕ ΛΕΕΙ

Ένα δέντρο γυμνό, παγωμένο, ξερό.
Μα να! πάνω του λάλο πουλάκι.
Το μικρούλι χορεύει κορμάκι
κι η λαχτάρα τρεμίζει τ’ αερένιο φτερό.

Μία έρμη, ξερή, πεθαμένη ζωή.
Μα ο πόθος δε λέει να σβήσει
κι όλο πάει και γυρνά σαν μελίσσι
που την κρύα κυψέλη γεμίζει βουή.