ΣΠΑΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ!

Σπάω την παράδοση ουρανέ.
Δε θα πεθάνω ζητιανεύοντας βοήθεια
όταν γέρος
θ’ αδυνατώ τα πόδια μου να σύρω.
Δε θα πεθάνω ζητιανεύοντας παρέα
όταν παρέα μου τη μονάξα θα ’χω.

Σπάω την παράδοση ουρανέ!
Θα σβήσω αβοήθητος και μόνος
και μ’ ένα χαμογέλιο χαιρετώντας
τη φύση την πλατιά και τη χαιρέκακη.

Σπάω την παράδοση ουρανέ!

Θα σβήσω δίχως την ψευτιά να μ’ αγκαλιάζει
των απεχθών των συγγενών
που αδιάφορα θα με κοιτούσαν
μια ηλίθια προσπαθώντας λύπης έκφραση
στα πρόσωπά τους να χαράξουν τα ψυχρά.
Θα φύγω δίχως των γιατρών
τους ψίθυρους ν’ ακούω δίπλα μου
σαν κιόλας να ’μουνα νεκρός
λες και δε νιώθω τι -για ποιον μιλάνε.

Εδώ είμαι!
Κάτι κι αν ερθεί
φορώντας μάσκα πόνου
και κάτω από τη μάσκα του πόνο και πάλι θα ’χει
εδώ είμαι! και θα το δεχτώ
της πάλης μου συντρόφι.

Εδώ είμαι!
Κάτι αν ερθεί
απλώνοντας το χέρι
όχι να πάρει αντίτιμο γι αυτό που θα μου φέρει
μα για να δείξει πως ποθεί να μου δοθεί ακέριο
και να χαθεί όλο έτοιμο μ’ ό,τι μαζί μου πάει-
σα δω πως δίπλα μου το κέρδος όχι πάρα
το χάσιμο, το δόσιμο,
το πάθος, η λαχτάρα του το σπρώχνει…
εδώ είμαι!- και θα το δεχτώ του μόχθου μου σημαία.

Μα ότι άλλο θε να ’ρθει
από το τέλος μου μια αρχή
γυρεύοντας να ζήσει
ΟΧΙ!

Σπάω την παράδοση ουρανέ!
Θα πεθάνω
κατάματα κοιτάζοντάς σε.