Η ΣΦΑΙΡΑ
(μονόπρακτο)


ΤΟΠΟΣ: επαρχιακή πόλη της Αγγλίας.
ΧΡΟΝΟΣ: 1948
ΠΡΟΣΩΠΑ:
Ντέιβ Μπάρινγκτον
Αμέλια (σύζυγός του)
Κρις (γιος τους)
Νικ Πρεστον-φίλος της οικογένειας
Έλβις (ο θεληματάρης του χωριού)
Έρνι (γιατρός-φίλος του κυρίου Μπάρινγκτον)
Νοσοκόμα
Φωνή νοσοκόμων στο τηλέφωνο.



Η σκηνή στο σπίτι των Μπάρινγκτον


ΑΜΕΛΙΑ
(Καθισμένη στην αναπηρική της πολυθρόνα, χαρούμενα)
Ο γιος μας μπαμπάς!
(στον Ντέιβ)
Θυμάμαι εσένα όταν γεννήθηκε ο Κρις-πετούσες από τη χαρά σου.

ΝΤΕΪΒ
Ήταν ο ίδιος μήνας.

ΑΜΕΛΙΑ
Τριάντα χρόνια πριν…

ΝΙΚ
(στην Αμέλια)
Αλήθεια Αμέλια, ήτανε χαζομπαμπάς ο Ντέιβ;

ΑΜΕΛΙΑ
Δεν μπορώ να το πω. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως τώρα δεν είναι χαζοπαππούς. Έχει αφήσει το γιο μας μόνον του στην κλινική.
(στον Ντέιβ)
Ίσως προλάβεις να είσαι εκεί πριν τη γέννα. Δε θα πάθω τίποτα μόνη καλέ μου. Ύστερα είναι και ο Νικ εδώ. Πήγαινε…

ΝΤΕΪΒ
Αγάπη μου δεν μπορώ να σε αφήσω μόνη. Ύστερα ο Κρις έχει παρέα. Αμφιβάλλεις ότι όλο το σόι της Κλάρας είναι εκεί;
Όμως να, θα πάρω πάλι τηλέφωνο να ρωτήσω πού βρίσκεται ο εγγονός ή η εγγονή σου-ήρθε ή ακόμα;

ΑΜΕΛΙΑ
Δεν είπαν πως θα μας πάρουν αμέσως αυτοί;

ΝΤΕΪΒ
Μέσα στη χαρά τους δεν ξέρεις…

ΝΙΚ
Αν δεν ήρθε ακόμα, εγγονή θα είναι-θα βάφεται!
(Ο Ντέϊβ σχηματίζει έναν αριθμό στο τηλέφωνο)


ΦΩΝΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ Παρακαλώ…

ΝΤΕΪΒ
Εμπρός! Είμαι ο Ντέιβ Μπάρινγκτον…

ΦΩΝΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Ο κύριος Μπάρινγκτον-ο φίλος του γιατρού μας;

ΝΤΕΪΒ
Μάλιστα. Μήπως ξέρετε, ο τοκετός άρχισε; Ή είχαμε κιόλας το ευτυχές γεγονός;

ΦΩΝΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Ο γιατρός είναι μέσα στην αίθουσα των τοκετών κύριε Μπάρινγκτον. Απ’ ό,τι ξέρω από στιγμή σε στιγμή θα υπάρξει το ευτυχές γεγονός κύριε Μπάρινγκτον.Ο γιατρός μού είπε αν πάρετε να σας πω ότι θα σας ενημερώσει αμέσως όταν τελειώσει ο τοκετός κύριε Μπάρινγκτον.

ΝΤΕ
Ευχαριστώ πολύ.
(κλείνει το τηλέφωνο. Στην Αμέλια)
Όπου να ’ναι έρχεται! Ο γιατρός είναι στην αίθουσα των τοκετών.  Θα μας τηλεφωνήσει ο ίδιος όταν τελειώσει.

ΑΜΕΛΙΑ
Να είναι γερό παιδί και ας είναι είτε αγόρι είτε κορίτσι.

ΝΙΚ
Στο σόι σου Ντέηβ όλο αγόρια γεννιούνται. Δεν θα παρασπονδήσει ο Κρις.

ΝΤΕΪΒ
(στην Αμέλια)
Αγάπη μου να σου ρίξω τη μπέρτα σου; Κάνει ψύχρα εδώ μέσα.

ΑΜΕΛΙΑ
Νομίζω πως την χρειάζομαι. Και το ποτήρι του Νικ άδειασε.
( Ο Ντέιβ ρίχνει τη μπέρτα στην πλάτη της Αμέλιας)
Ευχαριστώ

ΝΤΕΪΒ
(βάζοντας ποτό στο ποτήρι του Νικ)
Καλό δεν είναι;

ΝΙΚ
Και βέβαια είναι. Αυτό έλειπε να μην άνοιγες καλό ποτό τέτοια μέρα.

ΝΤΕΪΒ
Απόψε πράγματι αξίζει και να πιούμε ένα καλό ποτό και να πιούμε κάπως παραπάνω. Ένας άνθρωπος ακόμα στο σπίτι… ένα νέο μέλος στην οικογένεια…

(Διστακτικοί χτύποι στην πόρτα. Ο Ντέιβ ανοίγει. Στην πόρτα στέκει ο Έλβις)

ΕΛΒΙΣ
(Υποταχτικά)
Αφεντικό είδα φως στο παράθυρο σας, κρύο κάνει, ξύλα δεν έχετε πάρει ακόμα, να σας κουβαλήσω μια ζαλιά γι απόψε;

(στην Αμέλια και στο Νικ)

Καλησπέρα σας…

ΑΜΕΛΙΑ
Γεια σου Έλβις. Αλήθεια κάνει κρύο έξω-ναι;

ΕΛΒΙΣ
Πολύ κυρία Μπάρινγκτον. Γι αυτό είπα στο αφεντικό…
(χτυπάει το τηλέφωνο)

ΝΤΕΪΒ
Συγνώμην Έλβις.
(στο τηλέφωνο)
Εμπρός!

ΦΩΝΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Ο κύριος Μπάρινγκτον;

ΝΤΕΪΒ
Ο ίδιος. Είστε η δεσποινίς-σε σας τηλεφώνησα πριν λίγο;

ΦΩΝ.
ΦΩΝΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Μάλιστα κύριε Μπάρινγκτον

ΝΤΕΪΒ
Λοιπόν, έχουμε νέα;

ΦΩΝΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Μάλιστα κύριε Μπάρινγκτον. Ο γιατρός μου είπε να σας πάρω. Έρχεται να σας μιλήσει ο ίδιος κύριε Μπάρινγκτον.

ΝΤΕΪΒ
(σκεπάζει το ακουστικό με το χέρι του)
Τελείωσε. Έρχεται στο τηλέφωνο ο γιατρός…

ΓΙΑΤΡΟΣ
(φωνή του στο τηλέφωνο)
Ντέιβ…

ΝΤΕΪΒ
Ναι γιατρέ… Εντάξει; Τελείωσε;

ΓΙΑΤΡΟΣ
(φωνή του στο τηλέφωνο-διστακτική)
Ναι. Τελείωσε…

ΝΤΕΪΒ
Όλα καλά;

ΓΙΑΤΡΟΣ (φωνή του στο τηλέφωνο)
Ναι Ντέηβ… Έρχομαι από κει…

ΝΤΕΪΒ
Αγόρι ή κορίτσι γιατρέ;

ΓΙΑΤΡΟΣ
(φωνή του στο τηλέφωνο. Βιαστικά)
Έρχομαι Ντέιβ…

ΝΤΕΪΒ
Η Κλάρα είναι καλά;

ΓΙΑΤΡΟΣ
(φωνή του στο τηλέφωνο)
Υπέροχα. Έρχομαι...
(Ήχος κλεισίματος του τηλεφώνου)

ΝΤΕΪΒ
(κατεβάζει το ακουστικό)
Όλα καλά λέει, η Κλάρα είναι υπέροχα…

ΑΜΕΛΙΑ
(με αδημονία)
Αγόρι ή κορίτσι Ντέιβ;

ΝΤΕΪΒ
(σιγά, σκεπτικός)
Δεν μου είπε.

ΑΜΕΛΙΑ
Μα τον ρώτησες δυο φορές-τι απάντησε;

ΝΤΕΪΒ
Τίποτα. Έρχεται λέει από δω…

ΝΙΚ
Ντέιβ, δε σου είπε αν είναι αγόρι ή κορίτσι;

ΝΤΕΪΒ
(εκνευρισμένος)
Δε μου είπε…

ΑΜΕΛΙΑ
Δε θα άκουσες καλέ μου.
(στον Νικ)
Νικ πάρε σε παρακαλώ την κλινική. Να το νούμερο! Ζήτησε τον Κρις.
(Ο Νικ σχηματίζει τον αριθμό)

ΦΩΝΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Μάλιστα.

ΝΙΚ
Τηλεφωνώ εκ μέρους του κυρίου Ντέιβ Μπάρινγκτον. Σας τηλεφώνησε ο ίδιος πριν λίγο…

ΦΩΝΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Η Τζέην είναι στο θάλαμο. Εγώ ανέλαβα μόλις τώρα. Πέστε μου σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω παρακαλώ.

ΝΙΚ
Μπορώ να μιλήσω στον κύριο Κρις Μπάρινγκτον; Η σύζυγός του γέννησε πριν λίγο…

ΦΩΝΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Μια στιγμή παρακαλώ… Ο κύριος Κρις Μπάρινγκτον πηγαίνει με το γιατρό στο σπίτι του πατέρα του, μου λένε.

ΝΙΚ
Μπορούμε να μάθουμε από κάποιον τι διάβολο-ζητώ συγνώμην, θα είχατε την καλοσύνη να με πληροφορήσετε ποιο είναι το φύλο του παιδιού που γέννησε η κυρία Κλάρα Μπάρινγκτον;

ΦΩΝΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Δεν είμαι ενήμερη. Δώστε μου δυο λεπτά παρακαλώ. Θα μάθω και θα σας πάρω πάλι αμέσως. Από το σπίτι του κυρίου Μπάρινγκτον τηλεφωνείτε;

ΝΙΚ
Ναι, ευχαριστώ.
(κλείνει το τηλέφωνο. Στην Αμέλια)
Τα ζώα! Κάποια χαζή έχει αναλάβει. Η Τζέην είναι λέει με το γιατρό. Όμως το σίγουρο είναι ότι ο γιατρός έρχεται εδώ με τον Κρις.

ΑΜΕΛΙΑ
Είναι εξωφρενικό! Να μην μπορούμε να μάθουμε τι παιδί έκανε ο γιος μας!
(κοιτάζει προς τον Έλβις που ακόμα στέκει μπρος στην εξώπορτα.  Στον Ντέιβ, δείχνοντάς του με μια κίνηση του κεφαλιού τον Έλβις) Ντέιβ!... κάνε κάτι…

ΝΤΕΪΒ
(στον Έλβις)
Με συγχωρείς Έλβις. Έλα μέσα, ακόμα εκεί στέκεις καημενούλη μου; Όπως άκουσες έχουμε γεννητούρια απόψε. Μέρα γιορτής για την οικογένεια. Πέρασε και κάτσε να πάρεις ένα ποτό μαζί μας και να μας ευχηθείς.

ΕΛΒΙΣ
(διστακτικά)
Δεν ξέρω αφεντικό… εγώ να πιω ποτό στο σπίτι σας…

ΝΤΕΪΒ
Έλα Έλβις, σήμερα είπαμε, είναι μέρα γιορταστική.
(ο Έλβις μπαίνει, ο Ντέηβ κλείνει την πόρτα και κερνάει ένα ποτό τον Έλβις. Ο Έλβις το παίρνει, φέρνει το ποτήρι ως τα χείλη του χωρίς να πιει. Ο Ντέιβ του δείχνει μια καρέκλα)
Κάθισε Έλβις.
(Ο Έλβις κάθεται στην άκρη της καρέκλας. Στην Αμέλια)
Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί έρχεται από δω ο ίδιος ο γιατρός.

ΝΙΚ
Φίλος σου παιδικός είναι, έρχεται να σε συγχαρεί και από κοντά. Τι το παράξενο;
(στον Έλβις)
Καλά δε λέω Έλβις;

ΕΛΒΙΣ
Εμένα δε μου πέφτει λόγος αφεντικό, όμως μπορεί και να είναι έτσι.

ΝΙΚ
Πώς πάνε οι δουλειές σου Έλβις;

ΕΛΒΙΣ
Πού δουλειές αφεντικό… τίποτα. Αν θελήσετε όμως να σας κόψω πάλι τα χόρτα του κήπου σας να μου το πείτε. Και δε θέλω τίποτα από σας αφεντικό, που δείχνετε τόσο ενδιαφέρον για τις δουλειές μου και για μένα…

ΑΜΕΛΙΑ
Έλβις, αν πεινάς έχω μέσα φασολάκια έτοιμα.

ΕΛΒΙΣΙΣ
Όχι, ευχαριστώ κυρία Μπάρινγκτον, εμένα μου αρέσει να κάθομαι εδώ και να σας βλέπω όλους σας…

(σιωπή)

ΑΜΕΛΙΑ
(σκεπτική και ανήσυχη)
Ας είναι καλά η Κλάρα και είτε αγόρι είτε κορίτσι δε με νοιάζει. Μόνο που ο Κρις ήθελε αγόρι…

ΝΤΕΪΒ
Θα δούμε αγάπη μου.

ΝΙΚ
(στον Ντέιβ)
Όταν έρθει να ρωτήσεις το γιατρό και για έναν καλό ωτορινιλαρυγγολόγο να πας να σε δει. Και στη δεύτερη γέννα της Κλάρας θ’ ακούσεις το γιατρό που θα σου πει το φύλο του παιδιού.

ΝΤΕΪΒ
(νευριασμένος)
Νικ, σου είπα, δεν μου είπε!
(ακούγεται θόρυβος αυτοκινήτου)

ΑΜΕΛΙΑ
Ήρθαν!

ΝΤΕΪΒ
(ανοίγει την πόρτα)
Αυτοί είναι!
(στο γιατρό που πλησιάζει)
Έλα γιατρέ!
(μπαίνουν ο γιατρός και πίσω του ο Κρις αμίλητος)

ΓΙΑΤΡΟΣ
Γεια σας.

ΝΤΕΪΒ
Καλώς τους. Κρις, αγόρι;.. Γιατρέ…

ΚΡΙΣ
Ο γιατρός θα σας πει.

ΝΤΕΪΒ
Τι συμβαίνει Κρις; Τι παράξενο φέρσιμο είναι αυτό και από τους δυο σας; Μιλήστε!

ΓΙΑΤΡΟΣ
Ντέιβ, κυρία Μπάρινγκτον, συμβαίνει κάτι παράξενο πράγματι, γι αυτό και ήρθα ο ίδιος εδώ να σας το ανακοινώσω.

ΝΤΕΪΒ
Η Κλάρα είναι καλά;

ΚΡΙΣ
Καλά είναι πατέρα.

ΑΜΕΛΙΑ
Το παιδί… τι συμβαίνει γιατρέ;

ΓΙΑΤΡΟΣ
(στην Αμέλια)
Κυρία Μπάρινγκτον…
(προς όλους)
Πολλές φορές οι γιατροί βλέπουμε παράξενα, αφύσικα πράγματα στη δουλειά μας. Όμως στην περίπτωση της Κλάρας… τι να πω…

ΑΜΕΛΙΑ
(φέρνοντας τις παλάμες στο στόμα)
Θεέ μου! Ένα τέρας;..

ΝΤΕΪΒ
Προχώρα γιατρέ!

ΓΙΑΤΡΟΣ
Ντέιβ, η Κλάρα γέννησε, όμως δε γέννησε παιδί…

ΑΜΕΛΙΑ
Δε γέννησε παιδί;..

ΝΤΕΪΒ
Δε γέννησε παιδί;..

ΓΙΑΤΡΟΣ
Η Κλάρα Ντέιβ γέννησε… γέννησε… μία σφαίρα!

ΑΜΕΛΙΑ
(έκπληκτη, στον εαυτό της)
Μία σφαίρα;

ΝΤΕΪΒ
(συλλαβίζοντας τις λέξεις)
Μία σφαίρα;..

ΝΙΚ
(στο γιατρό)
Τι παραμύθια είναι αυτά γιατρέ; Τι θα πει η Κλάρα γέννησε μία σφαίρα;

ΚΡΙΣ
Σωστά τα λέει ο γιατρός κύριε Νικ, η Κλάρα έκανε μία σφαίρα… Μια ολοστρόγγυλη σφαίρα…

ΑΜΕΛΙΑ
Θεέ μου! Δεν αισθάνομαι καλά.

ΝΤΕΪΒ
(παίρνει από ένα μπουκαλάκι ένα χάπι και το δίνει στην Αμέλια)
Πιες και το δεύτερο χάπι σου αγάπη μου.
(Η Αμέλια το παίρνει)
Να ξαπλώσεις. Να σε πάω μέσα;

ΑΜΕΛΙΑ
(κάνει προσπάθεια να συνέλθει)
Όχι, θα μείνω.
(πίνει το χάπι. Στο γιατρό)
Γιατρέ, πείτε πάλι αυτό που μόλις μας είπατε.

ΓΙΑΤΡΟΣ
Είπα κυρία Μπάρινγκτον, ότι η νύφη σας γέννησε… όπως σας το είπα: μια σφαίρα.

ΝΤΕΪΒ
Μια σφαίρα-τι εννοείς γιατρέ;

ΓΙΑΤΡΟΣ
Αυτό ακριβώς που άκουσες Ντέιβ. Μια σφαίρα χρώματος σταχτί, σύστασης μαλθακής, που καλύπτεται από έναν, δερμάτινο θα έλεγα, υμένα. Και που είναι κρύα.

ΝΙΚ
Δηλαδή γιατρέ εννοείτε…

ΓΙΑΤΡΟΣ
Δεν εννοώ άλλο από αυτό που είπα κύριε Πρέστον-μια σφαίρα. Ολοστρόγγυλη όπως όλες οι σφαίρες.

ΑΜΕΛΙΑ
(στον Κρις, ερωτηματικά)
Κρις…

ΚΡΙΣ
Κι εγώ δεν το πίστευα μητέρα ώσπου μου το-μου την έδειξαν...

ΑΜΕΛΙΑ
Θεέ μου!

ΝΤΕΪΒ
Αυτό είναι τελείως γελοίο.

ΝΙΚ
Ακατανόητο.

(σιωπή)

ΝΤΕΪΒ
Και πού είναι τώρα αυτό το… αυτή η σφαίρα;

ΓΙΑΤΡΟΣ
Στο αυτοκίνητο, με μια νοσοκόμα να την προσέχει. Αν το θέλετε μπορείτε να τη δείτε. Ήθελα να σας προετοιμάσω πρώτα.

ΝΙΚ
Μπορούμε να πάμε εγώ κι εσείς μέχρι το αυτοκίνητο γιατρέ;

ΓΙΑΤΡΟΣ
Βεβαίως, κάποτε έπρεπε να γίνει αυτό.
(βγαίνουν ο γιατρός με τον Νικ)

ΚΡΙΣ
Έτσι όπως σας το λέει είναι μητέρα. Δεν ξέρω τι να πω.

ΝΤΕΪΒ
Είπες το είδες;

ΚΡΙΣ
Ναι πατέρα.

ΝΤΕΪΒ
Δεν πρόκειται λοιπόν για μια κακόγουστη φάρσα, για ένα άσχημο αστείο. Μια σφαίρα λοιπόν;

ΚΡΙΣ
Μια σφαίρα.

ΑΜΕΛΙΑ
(σιγά, στον εαυτό της)
Θεέ μου…
(στον Κρις)
Η Κλάρα το ξέρει;

ΚΡΙΣ
Όχι, της είπαν πως δεν μπορεί να δει το παιδί ακόμα.
(μπαίνει ο Νικ και ο γιατρός)

ΝΙΚ
(κοιτάζοντας για λίγο αμίλητος τους γύρω)
Πράγματι. Μία σφαίρα.

ΝΤΕΪΒ
Πώς… πώς είναι;

ΝΙΚ
Όπως όλες οι σφαίρες. Στρογγυλή. Και μεγάλη σχεδόν όσο μια μπάλα ποδοσφαίρου…
(στον Ντέιβ)
…Θέλετε να το δείτε;..

ΓΙΑΤΡΟΣ
Νομίζετε πως θα πρέπει να είναι εδώ όλοι; Μήπως η κυρία Μπάρινγκτον θα έπρεπε να αποσυρθεί πρώτα;

ΑΜΕΛΙΑ
Ευχαριστώ γιατρέ. Είμαι καλλίτερα. Εξάλλου θέλω να το δω κι εγώ. Παρακαλώ φέρτε το.

(Ο γιατρός στρέφει πίσω και κάνει νόημα στη νοσοκόμα να φέρει μέσα τη σφαίρα. Μέσα σε γενική σιγή η νοσοκόμα μπαίνει βιαστικά και αδημονώντας, και αφήνει στο πάτωμα τη σφαίρα, πάνω σε ένα άσπρο πανί που απλώνει ο γιατρός. Κατόπιν στέκεται παράμερα, φανερά ανακουφισμένη. Όλοι κοιτάζουν από μακριά τη σφαίρα. Ο Ντέιβ πλησιάζει, σκύβει και ακουμπάει πάνω της το δάχτυλό του. Σηκώνεται  αναστατωμένος)

ΝΤΕΪΒ
Κύριοι νομίζω πως είμαστε όλοι θύματα μιας ομαδικής παράκρουσης. Πως ζούμε μια παραίσθηση-ένα κακό όνειρο. Δεν είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

ΓΙΑΤΡΟΣ
Εγώ έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιο Ντέιβ. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια σφαίρα την οποία γέννησε η νύφη σας. Και το ερώτημα, αφού πρώτα χωνέψουμε ότι αυτό είναι αληθινό, είναι τι θα κάνουμε μ’ αυτήν. Το ξέρει μόνον η Λίζα (δείχνει τη νοσοκόμα) από όλους στο νοσοκομείο.
Το θέμα είναι δικό σας.

ΚΡΙΣ
Και ο πατέρας της Κλάρας.

ΝΙΚ
Το θέμα είναι νομικό. Αυτό το πράγμα βγήκε από την κοιλιά της Κλάρας, άραγε είναι παιδί της-παιδί σας.

ΑΜΕΛΙΑ
Μη λες ανοησίες Νικ-είναι παιδί αυτό;

ΝΙΚ
(αγγίζει τη σφαίρα από παντού)
Ένα κρύο σαν πλαστικό δέρμα πράγμα.

ΓΙΑΤΡΟΣ
Αν προσέξετε θα δείτε μια μικρή τρυπούλα πάνω της. Είναι το σημείο στο οποίο αυτό το μόρφωμα επικοινωνούσε με τον πλακούντα.

ΝΤΕΪΒ
Ένας πραγματικός τοκετός δηλαδή.

ΑΜΕΛΙΑ
Γιατρέ, υπάρχει περίπτωση να πρόκειται για κάποιο ανθρώπινο πλάσμα, που για κάποιο λόγο πήρε τη μορφή αυτή; Σας έχει τύχει ποτέ κάτι παρόμοιο;

ΓΙΑΤΡΟΣ
Έχω δει παιδιά χωρίς πόδια, χέρια, έχω δει και έχετε ακούσει για παιδιά σιαμαία, έχω δει ένα σωρό τερατογενέσεις, αυτό όμως ποτέ.

ΝΙΚ
Με λίγη φαντασία μπορεί κανείς να πει ότι αυτή η σφαίρα δημιουργήθηκε από ένα έμβρυο που δεν είχε χέρια και πόδια και που όλα τα άλλα μέρη του πιέστηκαν από κάποια δύναμη ώσπου να πάρουν τέλος τη μορφή αυτή. Και ας μην ξεχνάμε ότι το σφαιρικό είναι το τέλειο σχήμα. Είμαστε τέλειοι εμείς με όλα αυτά τα παρακλάδια που πετάμε πάνω, κάτω, δεξιά αριστερά;

ΑΜΕΛΙΑ
Νικ δεν είναι ώρα για φιλοσοφίες…

ΝΙΚ
Τι να πω Αμέλια;..

(Σιωπή)

ΝΤΕΪΒ
Γιατρέ, είναι δυνατόν μέσα σ’ αυτή τη σφαίρα να υπάρχουν τα όργανα που έχουν και οι άλλοι άνθρωποι;

ΓΙΑΤΡΟΣ
Τα όργανα και να υπήρχαν, θα έπρεπε να ήσαν σε μια λειτουργική σχέση μεταξύ τους. Τώρα πώς αυτό το σώμα θα τρέφονταν, ας πούμε, πώς θα ανάπνεε, πώς θα μετακινούνταν;

ΚΡΙΣ
Τι θα κάνουμε πατέρα; Τι θα έκανες στη θέση μου;

ΝΤΕΪΒ
Γιατρέ, η απάντηση είναι δική σας. Πάρτε αυτό το πράγμα από εδώ και κάντε το ό,τι θέλετε.
(στον Κρις)
Φυσικά και δεν πρόκειται να κρατήσεις αυτό το πράγμα παιδί μου.

ΑΜΕΛΙΑ
Τι θα πούμε στον κόσμο;

ΝΙΚ
Το παιδί πέθανε στη γέννα, να τι θα πείτε. Και το φύλο του, κορίτσι-έχει που έχει και μιαν τρυπούλα…

ΝΤΕΗΒ
(επιτιμητικά στον Νικ)
Νικ!

ΝΙΚ
Καλά… καλά… Μα τι άλλο μπορείτε να πείτε εκτός από ότι βγήκε νεκρό;

ΚΡΙΣ
Έτσι όλα βρίσκουν μια λύση. Τι λέτε γιατρέ;

ΓΙΑΤΡΟΣ
Θα συνεννοηθώ πρώτα με το διευθυντή της κλινικής και θα σας πω ύστερα. Πριν δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα. Βλέπετε υπάρχει και το επιστημονικό ενδιαφέρον για ένα τέτοιο θέμα. Πρόκειται για σπάνιο-τι λέω σπάνιο, για ένα μοναδικό στα διεθνή ιατρικά χρονικά περιστατικό.

ΚΡΙ
Σαν πατέρας που είμαι, έχετε την άδειά μου προκαταβολικά να κάνετε ό,τι νομίζετε μ’ αυτό γιατρέ. Αρκεί να το πάρετε από δω.
 
ΝΤΕΪΒ
Τι λες Αμέλια;

ΑΜΕΛΙΑ
Ό,τι είπε ο Κρις είναι καλά ειπωμένο. Και τώρα καλέ μου θα μπορούσες να με πας στο δωμάτιό μου; Νιώθω πολύ κουρασμένη με όλα αυτά απόψε. Και ξέρω πως θα κάνετε το καλλίτερο.

ΓΙΑΤΡΟΣ
Μπορεί η Λίζα να αντικαταστήσει τον Ντέιβ σ’ αυτή τη μικρή δουλειά απόψε και να σας συνοδέψει αυτή στο δωμάτιό σας κυρία.

ΝΤΕΪΒ
Αν δεν έχει αντίρρηση…

ΝΟΣΟΚΟΜΑ
Με μεγάλη μου ευχαρίστηση κυρία Μπάρινγκτον.
(πηγαίνει προς την κυρία Μπάρινγκτον)

ΑΜΕΛΙΑ
(στη νοσοκόμα)
Ευχαριστώ παιδί μου.
(βγαίνοντας)
Με συγχωρείτε κύριοι.
(βγαίνουν Αμέλια και νοσοκόμα)

ΕΛΒΙΣ
Εμένα αφεντικό μού αρέσει αυτό το πράμα.

(όλοι γυρίζουν και κοιτάζουν τον Έλβις. Η σφαίρα την ίδια στιγμή παίρνει ένα μόλις διακρινόμενο ροζ χρώμα).

ΝΤΕΪΒ
Τι είπες Έλβις; Σε είχα ξεχάσει καημενούλη μου εκεί μακριά που κάθεσαι.

ΕΛΒΙΣ
Είπα αφεντικό και να με συμπαθάτε, πως αυτό το πράμα μού αρέσει.

ΝΙΚ
Ωραία, βρέθηκε γαμπρός για το παιδί σου Κρις.

ΝΤΕΪΒ
Έλβις, μπορώ να σου ζητήσω να μην πεις τίποτε σε κανέναν για ό,τι είδες και άκουσες εδώ μέσα απόψε;

ΕΛΒΙΣ
Τίποτα αφεντικό. Σε κανέναν.

ΝΤΕΪΒ
Ευχαριστώ Έλβις.

ΝΙΚ
Τι εννοείς Έλβις όταν λες ότι σου αρέσει αυτό το πράγμα;

ΕΛΒΙΣ
Να, λέω αφεντικό μοιάζουμε σε πολλά εγώ κι αυτό.

ΓΙΑΤΡΟΣ
Ποιος είναι ο κύριος, Ντέηβ;

ΝΤΕΪΒ
Είναι ένα καλό παιδί για όλες μας τις δουλειές. Όλοι στη γειτονιά αυτόν φωνάζουμε για θελήματα. Και όλοι τον αγαπάμε-ε Έλβις;

ΕΛΒΙΣ
Μάλιστα αφεντικό.

ΝΙΚ
Και σε τι σου μοιάζει Έλβις;

ΕΛΒΙΣ
Να αφεντικό, και μένα και κείνη δεν τη θέλει κανείς. Όπως και μένα, έτσι και κείνη δεν έχει πού να πάει. Οι γονέοι της την απαρνιούνται-με το συμπάθιο κύριε Κρις-,σπίτι δεν έχει… και ακόμα και μένα πολλοί μού λένε πως δεν έχω μυαλό και ότι δεν είμαι άνθρωπος αφεντικό.

ΝΤΕΪΒ
Όχι Έλβις, ποιος λέει τέτοια πράγματα για σένα;

ΕΛΒΙΣ
Όχι εσείς αφεντικό, φωτιά θα πέσει να με κάψει αν πω κακό λόγο για σας. Εσείς όλοι με αγαπάτε. Και η κυρά σας και ο κύριος Κρις και ο κύριος Πρέστον…

ΝΤΕΪΒ
Αυτή η σφαίρα όμως δεν έχει ούτε πόδια, ούτε χέρια, ούτε κεφάλι, ούτε τίποτε. Σε αυτά δε σου μοιάζει καθόλου.

ΕΛΒΙΣ
Αυτά αφεντικό και να με συμπαθάτε, δεν είναι που σας πάω κόντρα, όμως αυτά είναι κομμάτια κρέας αφεντικό.
(η σφαίρα παίρνει ένα απαλό ροζ χρώμα)

ΓΙΑΤΡΟΣ
(δείχνοντας τη σφαίρα)
Κύριοι είναι η ιδέα μου ή αυτή η σφαίρα άλλαξε χρώμα;
(όλοι βλέπουν τη σφαίρα)

ΚΡΙΣ
Είναι οι ανταύγειες του ηλεκτρικού. Το ίδιο νόμισα κι εγώ στο νοσοκομείο όταν την πρωτόδα.

ΝΤΕΪΒ
Τι εννοείς κομμάτια κρέας Έλβις;

ΕΛΒΙΣ
Να, εργαλεία για να πιάνουμε και να περπατάμε. Αυτό!

ΝΙΚ
Γιατρέ μιας κι έχουμε εδώ τον Έλβις, δεν του δίνουμε αυτή τη σφαίρα να πάει να την πετάξει και να τα ξεχάσουμε όλα σαν να μην είχαν συμβεί;

ΓΙΑΤΡΟΣ
Δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα κύριε Πρέστον.

(Σιωπή)

ΕΛΒΙΣ
Τη σφαίρα αυτή την αγαπάω αφεντικό.

ΝΙΚ
Να ’τα μας… ειδύλλιο!
(στον Έλβις)
Να ζητήσω το χέρι της για σένα από τον Κρις Έλβις; Μα ούτε χέρι δεν έχει.
(σιγά)
Θεέ μου, τι κουταμάρες!

ΚΡΙΣ
(με ξαφνική ελπίδα)
Έλβις, μήπως θέλεις να την πάρεις στο σπίτι σου;

ΕΛΒΙΣ
Ναι αφεντικό. Αν δεν έχετε αντίρρηση αφεντικό…
(δείχνει τον Ντέηβ με το κεφάλι)
Και συμφωνεί και το αφεντικό… και όλοι….
(στον Ντέηβ)
Μπορώ να την πλησιάσω αφεντικό;

ΝΤΕΪΒ
Μα ναι Έλβις.

ΕΛΒΙΣ
(πλησιάζει στη σφαίρα)
Φέγγει ολόκληρη!
(σκύβει και τήνε βλέπει από κοντά. Τήνε σκέπει με τις παλάμες του. Κοιτάζει όλους και τέλος απευθυνόμενος προς τον Ντέηβ)
Και είναι ζεστή αφεντικό.
(διστακτικά)
Μπορώ…

ΝΤΕΪΒ
(ενθαρρυντικά)
Ναι Έλβις…

ΕΛΒΙΣ
…μπορώ να τη σηκώσω αφεντικό;

ΝΤΕΪΒ
Με προσοχή όμως Έλβις.

ΕΛΒΙΣ
(σηκώνει τη σφαίρα. Τήνε χαϊδεύει, τη βλέπει με προσοχή και με αγάπη)
Είναι απαλή και ζεστή.

ΓΙΑΤΡΟΣ
(βάζει το χέρι του πάνω στη σφαίρα)
Αυτό το παγωμένο πράγμα το βρίσκεις ζεστό;
(Μορφασμός συμπάθειας για τον Έλβις προς τους άλλους)

ΕΛΒΙΣ
(φέρνει τη σφαίρα στο αυτί του)
Και χτυπάει όπως η καρδιά μας! Άκου την αφεντικό
(πλησιάζει τη σφαίρα στο αυτί του Ντέηβ)
Ε;

ΝΤΕΪΒ
Δεν ακούω τίποτα Έλβις…
(ματιά με σημασία στους άλλους)

ΕΛΒΙΣ
Εγώ την ακούω. Είναι χτύπος που έρχεται από πολύ μακριά. Σαν από τα αστέρια να πούμε. Ίδια όπως η καρδιά μας.

ΝΤΕΪΒ
Έλα τώρα Έλβις, άφησέ την κάτω ήσυχα ήσυχα.
(Ο Έλβις αφήνει κάτω τη σφαίρα και πηγαίνει στη θέση του)

ΝΤΕΪΒ
Γιατρέ, μπορεί-μπορεί λέω, μια ερώτηση κάνω, μπορεί αυτή η σφαίρα να έχει αισθήματα;

ΓΙΑΤΡΟΣ
Ντέηβ, δεν είμαι σοφός ούτε μάγος. Είμαι γιατρός και μ’ αυτή μου την ιδιότητα δεν μπορώ να δώσω ανθρώπινες ιδιότητες σε μια σφαίρα.

ΕΛΒΙΣ
(δυνατά)
Δεν είναι άνθρωπος!

ΝΙΚ
Το ξέρουμε ότι δεν είναι άνθρωπος Έλβις. Τι είναι όμως δεν ξέρουμε.

ΕΛΒΙΣ
Πράμα αφεντικό! Πράμα!

ΝΙΚ
Να και κάτι σωστό από τον Έλβις.
(μπαίνει η νοσοκόμα)

ΝΟΣ
Η κυρία Μπάρινγκτον ξάπλωσε κύριε Μπάρινγκτον. Εντάξει.
(κάθεται κοιτάζοντας τη σφαίρα)

ΝΤΕΪΒ
Ευχαριστώ αδελφή.

ΓΙΑΤΡΟΣ
Λίζα, βλέπεις κάτι διαφορετικό στη σφαίρα από ό,τι πριν;

ΝΟΣΟΚΟΜΑ
(βλέποντας τη σφαίρα προσεκτικά)
Ναι, έχει αλλάξει θέση.

ΓΙΑΤΡΟΣ
Άλλο τίποτα-βλέπεις κάποια αλλαγή στο χρώμα της ας πούμε;

ΝΟΣΟΚΟΜΑ
(κοιτάζει πάλι τη σφαίρα)
Όχι γιατρέ.

ΝΤΕΪΒ
(αποφασιστικά)
Γιατρέ πρέπει να τελειώνουμε κάποτε μ’ αυτό το θέμα. Είπες ότι θα συνεννοηθείς με τον διευθυντή σου πρώτα.
(δείχνει τη σφαίρα)
Τι θα γίνει ως τότε αυτό;

ΚΡΙΣ
Να το κρατήσουμε μέσα στο βαρέλι στην αποθήκη;..

ΝΤΕΪΒ
Όχι. Γιατρέ θα μπορούσε να το αναλάβει η Κλινική ως την τελική απόφαση, που όλοι θα θέλαμε να είναι ότι θα ξεφορτωθούμε οριστικά αυτό το πράγμα χωρίς σκάνδαλα και ψιθύρους;

ΓΙΑΤΡΟΣ
Πώς θα δικαιολογούσα την παρουσία του εκεί, την ώρα μάλιστα που απόλυτη μυστικότητα πρέπει να καλύπτει την όλη υπόθεση; Ως τώρα το ξέρουμε εσείς και δυο έμπιστοί μου άνθρωποι. Μα αν…

ΝΤΕΪΒ
(στον Κρις)
Ο πατέρας της Κλάρας δεν θα μιλήσει βέβαια;

ΚΡΙΣ
Όχι μόνο δε θα μιλήσει σχετικά, αλλά είναι ο πρώτος που μου ζήτησε να ξεφορτωθώ αυτό το πράγμα όσο γίνεται πιο γρήγορα και πιο αθόρυβα.

ΝΤΕΪΒ
(στο γιατρό)
Καλά Έρνι, θα το αναλάβουμε εμείς για απόψε και ώσπου να πάρετε μία απόφαση. Αν ο Διευθυντής σου θελήσει να μιλήσει μαζί μου είμαι πρόθυμος. Σ’ ευχαριστώ Έρνι για όσα κάνεις για μένα. Δε θα το ξεχάσω.

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΦΑΙΡΑ
Έλβις…

ΕΛΒΙΣ
(Κοιτάζοντας με αγάπη τη σφαίρα)
Ναι…
(όλοι γυρίζουν και βλέπουν με απορία προς το μέρος του Έλβις)

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΦΑΙΡΑ
Δε θέλω να μείνω σ’ αυτό το σπίτι.

ΕΛΒΙΣ
(κοιτάζοντας τη σφαίρα)
Το ξέρω.
(στρέφει στον Ντέηβ)
Αφεντικό άκουσες, το είπε και η ίδια, δε θέλει να μείνει άλλο εδώ.

ΝΤΕΪΒ
(κοιτάζει με νόημα τους άλλους. Στον Έλβις)
Σου μίλησε η σφαίρα Έλις;

ΕΛΒΙΣ
Δεν την άκουσες αφεντικό;..

ΝΤΕΪβ
 (Μετά από λίγη σκέψη, στον Έλβις)
 Ξέρεις Έλβις, λίγο πριν σου μιλήσει η σφαίρα, σκέφτηκα αυτό που είπες πιο πριν-πως σου αρέσει αυτή η σφαίρα…
(στους γύρω)
Τι θα λέγατε κύριοι αν γι απόψε έπαιρνε αυτή τη σφαίρα ο Έλβις στο σπίτι του;

ΕΛΒΙΣ
Όχι γι απόψε μόνον αφεντικό-για πάντα
(πηγαίνει κοντά στη σφαίρα και στέκει εκεί ορθός περιμένοντας )

ΓΙΑΤΡΟΣ
Είναι μια λύση ως αύριο. Και βλέπουμε.

ΕΛΒΙΣ
(στον γιατρό)
Δε θα δείτε τίποτα αφεντικό. Δε θα σας αφήσω να μου πάρετε τη σφαίρα μου.
(ταπεινά, στον Ντέηβ)
Με όλον το σεβασμό που σας έχω αφεντικό…

ΚΡΙ
Καλά καλά Έλβις. Πάρτην για απόψε. Όμως θα την κρατήσεις στην καλύβα σου και κανείς να μην μάθει τίποτα γι αυτό, έτσι Έλβις;

ΕΛΒΙΣ
Βέβαια αφεντικό. Κανείς.  
(παίρνει τη σφαίρα στα χέρια του)

ΚΡΙΣ
Νομίζω πως θα βρίσκεται σε καλά χέρια.
(ερωτηματικά στον Ντέηβ)
Ε, πατέρα;

ΝΤΕΪΒ
Ναι. Σίγουρα θα είναι σε καλά χέρια. Έτσι Έλβις;

ΕΛΒΙΣ
Σε πολύ καλά χέρια αφεντικό.

ΓΙΑΤΡΟΣ
Ντέηβ, είσαι σίγουρος ότι η σφαίρα θα είναι ασφαλής με τον Έλβις;

ΝΤΕΪΒ
(Καθησυχαστικά στο γιατρό)
Ναι γιατρέ, ο Έλβις είναι άνθρωπος που μπορείς να του έχεις εμπιστοσύνη.
(στον Έλβις)
Και προπαντός κουβέντα σε κανέναν Έλβις!

ΕΛΒΙΣ
Τάφος αφεντικό!
(σηκώνει τη σφαίρα και κρατώντας την προσεκτικά πηγαίνει προς την πόρτα. Ο Κρις του την ανοίγει)

ΕΛΒΙΣ
Γεια σας.
(βγαίνει υποκλινόμενος προς όλους. Ο Κρις κλείνει την πόρτα)

ΝΤΕΪΒ
Είναι μια καλή προσωρινή λύση.

ΝΙΚ
Νομίζω ότι όλα κανονίστηκαν γι απόψε.

ΚΡΙΣ
Κι εγώ έτσι νομίζω κύριε Νικ.
(στο γιατρό)
Πάμε γιατρέ; Η Κλάρα θα ανησυχεί.

ΓΙΑΤΡΟΣ
Πάμε.
(στον Ντέϊβ)
 Θα τα πούμε αύριο Ντέηβ. Γεια σου.
 
ΝΤΕΪΒ
Γεια σου Έρνι.

ΝΙΚ
(στον Ντέηβ)
Να πηγαίνω κι εγώ. Φίλησέ μου την Αμέλια. Καληνύχτα Ντέηβ. Μην ανησυχείς. Όλα θα πάνε καλά.

ΚΡΙΣ
Γεια σου μπαμπά.
(τον φιλάει)

ΝΤΕΪΒ
Γεια σας. Σας ευχαριστώ όλους. Κρις φίλησέ μου την Κλάρα. Αύριο πρωί θα έρθω να τη δω πες της

(Βγαίνουν όλοι πλην του Ντέηβ. Κάθεται. Μένει για λίγο σκεπτικός. Κοιτάζει προς το μέρος όπου πριν ήταν απιθωμένη η σφαίρα. Βλέπει το άδειο δωμάτιο εναγύρω. Τείνοντας μπροστά τα χέρια σε μια κίνηση απορίας και μιλώντας στον εαυτό του)
Μια σφαίρα!;..
(Σηκώνεται, κλείνει το φως και με βαριά βήματα πηγαίνει προς την κρεβατοκάμαρα)

ΑΥΛΑΙΑ