ΣΤΟΥΣ ΝΕΑΡΟΥΣ ΑΓΙΟ-ΚΑΤΕΡΙΝΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ
2003
(Πρόσκληση των αγιο-κατερινιωτών στο ποιητικό καφενείο)

Οι άνθρωποι στις πόλεις της Ευρώπης
και της Αμερικής, στις γειτονιές τους  
έχουν κι από 'να μέρος που πηγαίνουν
να βρουν τις ποιητικές τις συντροφιές τους.

Εκεί, κάτι διαβάζουν ή ακούνε,
μιλούν για ποίηση, κάνουν αστεία.
Αυτό, είτε καλοκαίρι με τις ζέστες,
είτε χειμώνα όσα κι αν έχει κρύα.
 
Μόνο η Αθήνα τίποτα δεν κάνει
και φυσικά ούτε η άλλη Ελλάδα.
Κι όταν οι ξένοι ποίηση απαγγέλουν,
"’μεις", λέμε σα χαζοί,"έχουμε λιακάδα..."

Και κείνοι καλλιεργούν τα πνεύματά τους
Σαν που είναι άνθρωποι πολιτισμένοι,
ενώ 'μείς αραχτοί στα καφφενεία
«τι όντα παράξενα!», λέμε, «οι ξένοι!..»

Τόσο κουτοί δεν είναι οι ξένοι, φίλοι.
Ξέρουνε την αξία των γραμμάτων.
Και στον αφρό εκείνοι περπατούνε
ενώ εμείς βρισκόμαστε στον πάτο.   

Λοιπόν όσο μπορούμε ας προσπαθούμε
λίγο να γίνουμε "γραμματισμένοι”
-Κι αφού εγώ λίγο από ποίηση ξέρω
εκεί και το μυαλό μου μόνο μένει.

Ας γίνει η Τρίπολη η πόλη η πρώτη
που τέτιες συγκεντρώσεις θ' αρχινίσει.
Και θα το δείτε πως η Ελλάδα όλη
την Τρίπολη ευθύς θ' ακολουθήσει.

Γιατί οπωσδήποτε η ώρα θα 'ρθει
που η Αθήνα, πίσω να μη μείνει,
αφού, αλλού ό,τι γίνεται από χρόνια,
τ’ ακολουθάει κάποτε κι εκείνη.

Λοιπόν την πόλη σας φίλοι βοηθήστε.
Σ' ένα καλό ακόμα ας γίνει πρώτη.
Το πνεύμα σας με κάτι εξασκείστε
για να 'χει νόημα η χρυσή σας νιότη.
 
Κάθε Παρασκευή εφτά το βράδυ
εδώ, σ' αυτό το καφφενείο τ' ωραίο:
δώστε ένα μάθημα στην άλλη Ελλάδα,
στην Άγια Αικατερίνη κάτι νέο!